Οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να συμμαχήσουν μαζί τους, ώστε να μην περάσει ο νόμος που βάζει φρένο στις αναιτιολόγητες απολύσεις! Σφάξε με αγά μου ν’αγιάσω!
Η ΟΙΕΛΕ απαντά:
“Το θράσος δεν έλειπε ποτέ από τους εκπροσώπους των σχολαρχών. Οι άνθρωποι που φιλοξενούν στο ΔΣ, μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτη που κρατούσε επί ένα χρόνο απλήρωτους τους εκπαιδευτικούς πριν τους απολύσει, άλλον ιδιοκτήτη που είχε το ένα τρίτο περίπου των εκπαιδευτικών του σχολείου χωρίς διοριστήρια και πολλούς ακόμη με σύμβαση υπαλλήλων γραφείου, έναν ακόμη με οικογενειακή ιστορία στην έκδοση παράνομων τίτλων σπουδών κι άλλον έναν που πρόσφατα εκβίαζε εκπαιδευτικούς για να υπογράψουν (δυσμενή, φυσικά!) αλλαγή των συμβάσεών τους, καλούν με μια κωμικοτραγική «ανοιχτή» επιστολή στα …όπλα τους «συναδέλφους» τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και τους καλούν να …αντισταθούν στην ψήφιση της νομοθετικής ρύθμισης για την ιδιωτική εκπαίδευση.
Βασικό τους επιχείρημα; Η ύπαρξη δίκαιων εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση της χυδαίας και αντισυνταγματικής ρύθμισης για τις αναιτιολόγητες απολύσεις είναι κακές για τους εκπαιδευτικούς! Διότι, λέει, μόνο αν ο εργοδότης μπορεί να απολύει ελεύθερα, θα αναδειχθεί «ο καλός επαγγελματίας»(!). Οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών θυμίζουν τρόπον τινά χασάπη που προσπαθεί να πείσει αρνί την περίοδο του Πάσχα πως το να το σφάξουν, να του περάσουν από μέσα του μια σούβλα και να κάνουν τα εντόσθιά του κοκορέτσι είναι ωφέλιμο και ευχάριστο για το δύσμοιρο ζωντανό…
Το κείμενο γενικώς δεν αντέχει σε κριτική και έχει προκαλέσει άφθονο γέλιο σε συναδέλφους που κατά δεκάδες τηλεφωνούν σε εκπροσώπους της Ομοσπονδίας αναρωτώμενοι αν έφτασε ήδη η Πρωταπριλιά. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτό το αστείο πόνημα, υπάρχουν στιγμές ακραίου εργοδοτικού κυνισμού. «Μια απόλυση μπορεί να είναι δίκαιη, ή άδικη» ομολογούν, όμως γι΄αυτό υπάρχουν τα δικαστήρια προσθέτουν ειρωνικά. Οι σχολάρχες ξέρουν ότι σχεδόν κανείς συνάδελφος δεν μπορεί να σηκώσει το επαχθές βάρος των χιλιάδων ευρώ που απαιτεί μια προσφυγή στη δικαιοσύνη, ούτε να αντέξει εύκολα τις συνεχείς εφέσεις των ιδιοκτητών που έχουν την οικονομική δυνατότητα να εξαντλήσουν τον εκπαιδευτικό και να τον σέρνουν άνεργο επί χρόνια. Ποιος ξεχνά, άλλωστε, ότι απαγορεύουν σε 4 τουλάχιστον ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που έχουν δικαιωθεί στα δικαστήρια να επιστρέψουν στα σχολεία τους και να αναλάβουν υπηρεσία;Αυτή είναι η δική τους δόλια «δικαιοσύνη»… Γι’ αυτό λυσσαλέα πολεμούν την κατάργηση των αναιτιολόγητων απολύσεων.
Στο κείμενο επίσης επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ, αυτό του κοινωνικού αυτοματισμού. Στρέφουν τους νέους εναντίον των παλιών εκπαιδευτικών, των άνεργων εναντίον των εχόντων εργασία. Δεν έχουν καταλάβει πως τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι. Ότι η ολόκληρη η κοινωνία, όλοι οι συνάδελφοι γνωρίζουν πως ο αγώνας τους δεν γίνεται για τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, αλλά για να μπορούν να αλλοιώνουν δια των πιέσεων και των απειλών το εκπαιδευτικό αγαθό, για να έχουν φτηνό και εύκολα χειραγωγήσιμο προσωπικό. Με την αμεριμνησία του αλαζόνα περιγράφουν χωρίς αιδώ αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες αποκαλούν socialdumping, τη δημιουργία δηλαδή μιας «λίμνης» κεφαλών εξαθλιωμένων εκπαιδευτικών που χωρίς δικαιώματα θα μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο με επιδεινούμενες εργασιακές σχέσεις σε ένα περιβάλλον αμφισβητούμενης νομιμότητας.
Οι κοινωνιολόγοι της εκπαίδευσης και οι ερευνητές των επιστημών της αγωγής συμφωνούν ότι ένα σχολείο λειτουργεί καλύτερα, όταν το εκπαιδευτικό του προσωπικό έχει σταθερές εργασιακές σχέσεις και ωριμάζει ως μια οργανική κοινότητα. Ποιοι διαφωνούν; Μα φυσικά οι φωστήρες Έλληνες σχολάρχες που επιδιώκουν να ξεφορτώνονται με ευκολία τους παλιούς που στοιχίζουν ακριβά και να παίρνουν νέους, συχνά χωρίς τις νόμιμες διαδικασίες, με χαμηλότατους μισθούς για να μπορούν να τους τρομοκρατούν. Η πείρα των τελευταίων ετών έχει αποδείξει ότι σε πολλά ιδιωτικά σχολεία εκπαιδευτικοί με προϋπηρεσία άνω των 10-15 ετών αποτελούν πλέον απειλούμενο είδος, καθώς οι σχολάρχες έχουν εξαπολύσει πογκρόμ εναντίον τους. Τι τους ενδιαφέρει; Αυτό που περιγράφουν στο κείμενό τους χαρακτηριστικά: «Όπου δημιουργείται εμπόδιο στην έξοδο, δημιουργείται εμπόδιο και στην είσοδο» (!).
Όσο για τους χαρακτηρισμούς εναντίον μας, τους ευχαριστούμε. Αποτελούν τίτλο τιμής για εμάς. Άλλωστε όλοι γνωρίζουν, ιδιαίτερα οι εκπαιδευτικοί στα ιδιωτικά σχολεία, ποιοι είναι οι χρυσοκάνθαροι. Αυτοί που έβγαζαν μαζικά τα χρήματά τους στο εξωτερικό την περίοδο της κρίσης. Αυτοί που επένδυαν σε έργα βιτρίνας, όταν οι εκπαιδευτικοί δεν είχαν να ταΐσουν τις οικογένειές τους. Αυτοί που έκαναν διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς στην άλλη άκρη του κόσμου, την ώρα που οι εκπαιδευτικοί του σχολείου ήταν μήνες απλήρωτοι. Αυτοί που κάνουν επίδειξη πλούτου και διάγουν τρυφηλή ζωή και την ίδια στιγμή καλούν σε συνεδρίαση τους συναδέλφους μας μιλώντας τους για «αδυναμία της επιχείρησης να τους πληρώσει». Είναι πράγματι απολαυστικό να εξαπολύουν χαρακτηρισμούς που αυτομάτως τους επιστρέφονται.
Κύριοι του ΣΙΕΙΕ (ή του ΣΙΣ), η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος. Το πάρτι της φοροδιαφυγής, της μαύρης εργασίας, της αλλοίωσης του εκπαιδευτικού αγαθού τερματίζεται. Η κοινωνία, ο κόσμος της εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί σας έχουν γυρίσει την πλάτη. Και με αυτά που θα δουν το φως της δημοσιότητας τις επόμενες ημέρες, ο μόνος ώμος που θα βρείτε εύκαιρο για να κλάψετε (εκτός από αυτόν του Αρβανιτόπουλου) θα είναι αυτός του αντικαταστάτη του κ. McGrew ως τοποτηρητή του ΔΝΤ στη χώρα…
ΥΓ Σας ενημερώνουμε ότι δεν είστε εσείς «τα σχολεία», όπως με απύθμενη αναίδεια αναφέρετε στο κείμενό σας. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι, οι μαθητές. Και τώρα σιγά σιγά θα το ξαναθυμηθείτε, θέλοντας και μη.”
Απάντηση από τον εκπαιδευτικό, μέλος του ΔΣ του ΟΙΕΛΕ, Παναγιώτη Πολυδωρόπουλο (εδώ)
Δείτε εδώ την κωμικοτραγική επιστολή του ΣΙΕΙΕ
