Η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και ιδιαίτερα η πλήρης αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η επί της ουσίας κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων δεν προήλθε από τον ουρανό. Έγινε με τη στενή συνεργασία μεγάλων εργοδοτών σε συνεργασία με το ΔΝΤ και, φυσικά, με την πλήρη ανοχή και συμφωνία των κυβερνήσεων Παπανδρέου-Παπαδήμου-Σαμαρά/Βενιζέλου. Μια τέτοια περίπτωση αποκαλύπτει σήμερα άρθρο του Βασίλη Γεώργα στην Εφ. Συν.
Πιο συγκεκριμένα, η γαλλοελβετικών συμφερόντων τσιμεντοβιομηχανία Lafarge-ΑΓΕΤ Ηρακλής απαίτησε από το ΔΝΤ μέσω …e-mail την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την αδρανοποίηση του θεσμού της διαιτησίας. Ο λόγος ήταν ότι η πολυεθνική ήθελε να βάλει λουκέτο στο εργοστάσιο των Τσιμέντων Χαλκίδας, απολύοντας ομαδικά τους 236 εργαζομένους (Για τους νεότερους συναδέλφους εξηγούμε ότι η διαιτησία ήταν κομβικό σημείο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Όταν αποχωρούσε το ένα από τα δύο μέρη – εργοδότες, ή εργαζόμενοι – από τις διαπραγματεύσεις για συλλογική σύμβαση εργασίας, ο διαιτητής του κράτους συνυπολογίζοντας διάφορους κοινωνικοοικονομικούς δείκτες και παράγοντες καθόριζε τη ΣΣΕ. Μετά τις απαιτήσεις των εργοδοτών και την πρόθυμη συνεργασία ΔΝΤ και της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με την περίφημη ΠΥΣ 6/2012, η διαιτησία μετετράπη σε διακοσμητική, διότι με τη μνημονιακή νομοθεσία αυτό που όριζε ο διαιτητής δεν είχε πλέον δεσμευτική ισχύ για τον εργοδότη). Μ’ αυτό τον τρόπο καταργήθηκαν ουσιαστικά όλες σχεδόν οι συλλογικές συμβάσεις, γεγονός που στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης είχε δραστικές και δραματικές συνέπειες. Οι μισθοί των εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και ΚΞΓ μειώθηκαν από 35% έως και σε σχεδόν 80% σε κάποιες περιπτώσεις.
ΣΧΟΛΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ
Γιατί, όμως, αναφερόμαστε στο e-mail της Lafarge-ΑΓΕΤ Ηρακλής στο ΔΝΤ; Διότι ακριβώς την ίδια μεθοδολογία ακολούθησε και ο Σύνδεσμος των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων. Έστελναν mail στους φίλους τους στην τρόικα (ιδίως τους κ.κ. Bob Traa, Nico Hobdari και Wes McGrew) και ζητούσαν την πλήρη κατεδάφιση της νομοθεσίας και ορισμένες χαριστικές ρυθμίσεις για τους ίδιους που έθεταν σε κίνδυνο ακόμη και την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών!
Πιο συγκεκριμένα, η ΟΙΕΛΕ είχε δώσει στη δημοσιότητα ότι πρώην ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Παιδείας μεταξύ άλλων ύποπτων «συναλλαγών», προώθησε το 2013 (όταν υπουργός Παιδείας ήταν ο Κ. Αρβανιτόπουλος) στην τρόικα ως δήθεν έγγραφο του υπουργείου Παιδείας έγγραφο με 13 σημεία-ρουσφέτια του Συνδέσμου των Ιδιοκτητών των Ιδιωτικών Σχολείων (ΣΙΕΙΕ), που είχαν ως στόχο την πλήρη ανατροπή του νομοθετικού καθεστώτος που ίσχυε μέχρι τότε στην ιδιωτική εκπαίδευση και τη μεγιστοποίηση των κερδών τους μέσω απίστευτων παρατυπιών και παρανομιών.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της Ομοσπονδίας που προέρχονταν από πηγές του εξωτερικού, το ανώτατο αυτό στέλεχος του υπουργείου Παιδείας σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο των Ιδιοκτητών κατέθεσαν από κοινού προς την τρόικα έγγραφο-όνειδος. Το κείμενο αυτό, που αποτελεί επί της ουσίας λίστα αιτημάτων του ΣΙΕΙΕ, υιοθετήθηκε από το συγκεκριμένο διευθυντικό στέλεχος του υπουργείου και παρουσιάστηκε στην Τρόικα ως πολιτικό αίτημα του υπουργείου Παιδείας!
Στο κείμενο αυτό, αναφέρονταν όλες οι αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο που μέχρι τότε ίσχυε για την ιδιωτική εκπαίδευση (θεσμικά, εργασιακά, μισθολογικά, κλπ.) καθώς και μια σειρά αιτημάτων για παράκαμψη της ισχύουσας νομοθεσίας σε σοβαρά ζητήματα που αφορούν ακόμη και την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν οι ιδιοκτήτες τα κέρδη τους. Το επαίσχυντο αυτό έγγραφο βρίσκεται στην κατοχή της Ομοσπονδίας.
Ανάμεσα στις τραγελαφικές απαιτήσεις των σχολαρχών από την τρόικα και το ΔΝΤ υπάρχει μία που αποδεικνύει το βαθμό απληστίας, αλλά και της κατάντιας της συγκεκριμένης εργοδοτικής συντεχνίας. Αναφερόμενοι στο ζήτημα των οφειλών των διδάκτρων μαθητών των σχολείων τους, απαιτούν από την Τρόικα τα δίδακτρα να καταβάλλονται είτε από το κράτος (!) είτε από τους εκπαιδευτικούς (!) προκειμένου να συνεχιστεί η φοίτηση των παιδιών!! Το κείμενο μάλιστα χρησιμοποιεί την έκφραση «Ένωση Εκπαιδευτικών», πράγμα που σημαίνει ότι οι εκπρόσωποι των ιδιοκτητών ζητούσαν από την Τρόικα τα οφειλόμενα δίδακτρα να τα πληρώσει είτε ο Σύλλογος Διδασκόντων είτε τα Συνδικαλιστικά Σωματεία τους!
Βέβαια, οι εκπρόσωποι των σχολαρχών, εκτός από όλα αυτά, είχαν πάει ένα βήμα παραπέρα από όλους τους υπόλοιπους εργοδότες. Είχαν ζητήσει με έγγραφό τους από την κυβέρνηση την έξωση της ΟΙΕΛΕ από τα γραφεία της και τη μη καταβολή μισθού στη γραμματεία, ώστε να διαλυθεί η Ομοσπονδία και να μην υπάρχει πλέον κανένα εμπόδιο ανάμεσα σ’ αυτούς και τους ανυπεράσπιστους εκπαιδευτικούς.
Όλα αυτά για να μην ξεχνούμε οι παλιότεροι, αλλά και για να μαθαίνουν οι νεότεροι συνάδελφοι ποιοι μας κυβερνούσαν μέχρι πρότινος και ποιοι πραγματικά είναι οι «συνάδελφοι-ιδιοκτήτες».
