Οι έμπειροι συνάδελφοι το γνωρίζουν καλά. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή ενός νόμου στην εκπαίδευση, παρά μόνον οι λειτουργοί της. Σε εμάς επαφίεται η ρύθμιση που ψηφίστηκε την Τετάρτη στη Βουλή να γίνει η νέα πραγματικότητα στα ιδιωτικά σχολεία.
Γι’ αυτό το θέμα ο εκλεκτός συνάδελφος Στράτος Γεωργούδης έγραψε ένα πραγματικά εξαίρετο κείμενο, το οποίο αισθανόμαστε την υποχρέωση να το αναδημοσιεύσουμε με την ευγενική του άδεια, ώστε να γίνει κτήμα όλων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών…
1η ημέρα μ.Ν. (μετά Νόμο)
Πρώτη ημέρα σήμερα στο σχολείο, για τη νέα σχολική χρονιά. Χωρίς μαθήτριες και μαθητές, βέβαια, αλλά θα κάνουμε υπομονή 10 ημέρες ακόμα.
Σήμερα το περιβάλλον ήταν διαφορετικό. Η ευωδιά της εργασιακής ασφάλειας ήταν διάχυτη παντού: στα πρόσωπα, στον αέρα και στο οξυγόνο του, στις ψυχές των ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ. Αυτών που παίρνουν στα χέρια τους μικρά παιδιά-πηλούς των 6 χρόνων και παραδίδει στο κοινωνικό σύνολο γυναίκες και άνδρες σε προχωρημένο στάδιο πνευματικής ωριμότητας, στα 18 τους. Αυτών που για 12 χρόνια «βλέπουν» πιο μακριά από το «σύστοιχο αντικείμενο», τα αίτια του Πελοποννησιακού Πολέμου, τις αρχές του Bohr και τα θεωρήματα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Αυτών που βιώνουν χαρές και λύπες παιδιών, που είναι δίπλα στις αγωνίες και τους αγώνες τους, που δένονται με αυτά με σχέσεις ζωής, δίνοντας ποτάμια ιδρώτα και παίρνοντας σεβασμό και αγάπη.
Είναι η ουσία, ο πυρήνας του ουσιαστικού «Λειτουργός». Είναι κάτι πολύ βαθύ και στέρεο, είναι πολύτιμο.
Η ουσία αυτή ανήκει στους μαθητές και στους δασκάλους τους. Αυτό το δώρο όχι μόνο θα το διατηρήσουμε αναλλοίωτο, αλλά θα το μεγεθύνουμε κι άλλο και θα φροντίσουμε να το ενσταλάξουμε στις ψυχές των παιδιών μας.
Από σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η εργασιακή ασφάλεια είναι η απόλυτη διαγραφή της αγωνίας της καθημερινότητας.
Σε αυτές τις νέες συνθήκες, όλοι οι Ιδιωτικοί Εκπαιδευτικοί οφείλουμε να αναρωτηθούμε «τι έκανα εγώ; Ποια ήταν η προσωπική μου συμβολή σε τούτο το αποτέλεσμα;» Να θυμόμαστε ότι αυτόν το Νόμο εμείς θα τον φέρουμε στα σχολεία, ΟΛΟΙ εμείς. Αυτή τη φορά δεν πρέπει να αφήσουμε τους «άλλους» μόνους. Ίσως έτσι να μετριάσουμε την απουσία πολλών από εμάς, κάτι που σε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα ήταν απολύτως δικαιολογημένο.
Α! Να μη λησμονήσουμε να ευχαριστήσουμε όλα τα στελέχη της ΟΙΕΛΕ που μάχονται άοκνα εδώ και χρόνια. Ήσαν λίγοι, πολλές φορές ήσαν μόνοι τους σε έναν άνισο αγώνα, αλλά τα κατάφεραν! Η βοήθεια από το ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο της σημερινής Κυβέρνησης είναι δεδομένη, αλλά θα παρέμενε ένα ενδιαφέρον «ευχολόγιο» χωρίς τη δράση αυτών των συναδέλφων.
Καλή μας Αρχή για μια ακόμη χρονιά.
Εμείς οι Λειτουργοί της Εκπαίδευσης συνεχίζουμε τις ατελείωτες μα τόσο όμορφες «μάχες» στον πράσινο πίνακα…
(ΥΓ ΟΙΕΛΕ: Έχει κανείς αντίρρηση ότι ο “ανυπότακτος” δάσκαλος της ταινίας Dead Poets’ Society (που ενσάρκωσε εκπληκτικά ο Robin Williams) θα ήταν ο πρώτος που θα έβρισκε θυροκολλημένη στο σπίτι του καταγγελία σύμβασης από τους γνωστούς άγνωστους σχολάρχες;)