Η αυριανή ημέρα είναι ημέρα-σταθμός για τους εργαζόμενους, για τους πολίτες, για κάθε σκεπτόμενο Έλληνα. Είναι μια ημέρα που δίδεται η ευκαιρία να αποδείξουμε σε μια αλαζονική διακυβέρνηση ότι δεν θα επιτρέψουμε να διαλυθούν οι ζωές μας, τα δικαιώματά μας χωρίς μάχη. Είναι ημέρα απεργίας.
Με οργή αλλά χωρίς καμιά έκπληξη παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες ένα μπαράζ παραπληροφόρησης σε ΜΜΕ αλλά και μέσα στους χώρους εργασίας σχετικά με το περιεχόμενο του νομοσχεδίου Μητσοτάκη-Χατζηδάκη για τα εργασιακά που μετατρέπει τη χώρα σε μια ειδική οικονομική ζώνη εφάμιλλη χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το ζήτησε ο ΣΕΒ και η παρασιτική ολιγαρχία που νέμεται τον πλούτο της χώρας, η κυβέρνηση το πραγματοποιεί με ανταλλάγματα την στήριξη των ελεγχόμενων ΜΜΕ και την άπλετη οικονομική ενίσχυση.
Άλλωστε, όπως συνέβη και στην πρώτη περίοδο των Μνημονίων, οι εργοδότες σκοπεύουν να φορτώσουν τα οικονομικά βάρη της υγειονομικής κρίσης στα γνωστά κορόιδα, σε εμάς. Τότε η σφαγή των εργαζόμενων έγινε από την πρόθυμη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με την περιβόητη ΠΥΣ 6/2012 που καταστρατήγησε κάθε διεθνή συνθήκη για την εργασία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με την κατά 40% μείωση των μισθών, με την καθιέρωση του δουλικού υποκατώτατου για τους νέους. Τώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάνει χειρότερα αλλά με έντεχνα καλυμμένο τρόπο. Επειδή είχε τάξει δήθεν καλοπληρωμένες δουλειές στους ψηφοφόρους, δεν μειώνει μισθούς με νόμο, αλλά έμμεσα, με την απελευθέρωση των απολύσεων, με την εισβολή της ατομικής σύμβασης από την πίσω πόρτα, με την κατάργηση κάθε ελέγχου στην αγορά εργασίας, με την καθοριστική αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Ζοφερό τοπίο πλέον η εργασία
Αυτά που θα διαβάσετε δεν τα λέει η ΟΙΕΛΕ, οι συνδικαλιστές ή τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τα λέει η Άννα Ευθυμίου, βουλευτής της ΝΔ και εργατολόγος:
«Γνωρίζουμε όλοι εμείς, που ασχολούμαστε εμπράκτως με το εργατικό δίκαιο, ότι δεν υπάρχει σχέση ισοτιμίας μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου. Υπάρχει σχέση εξάρτησης. Άρα, σε τυχόν κακόβουλες προθέσεις εργοδοτών, εμείς θα πρέπει να βάλουμε εκείνα τα εχέγγυα που να πούμε ότι ναι η διάταξη αυτή πρέπει να λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων. Κάτι ακόμα, πολύ σοβαρό είναι ότι δεν πρέπει να δώσουμε τη δυνατότητα στην απελευθέρωση των ατομικών συμβάσεων (…) ως προς το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ απόλυσης, καταγγελίας και ακυρότητας της σύμβασης εργασίας ή το δικαίωμα να επιλέξω πρόσθετη αποζημίωση, απλά θέλω να πω ότι είναι θεμελιώδες εργασιακό δικαίωμα και θεμελιώδης λίθος του εργασιακού δικαίου, η επαναπρόσληψη. Τι θέλουμε δηλαδή σε έναν εργαζόμενο; Να του δώσουμε τη δυνατότητα να επαναπροσληφθεί. Άρα, εκεί θα πρέπει να προσέξουμε πραγματικά, έναντι κάποιας πρόσθετης αποζημίωσης, να μην καταστρατηγηθεί αυτό το δικαίωμα, να το προσέξουμε με κάποιες ασφαλιστικές δικλίδες. Ποιες θα είναι αυτές; Η δικιά μου πρόταση είναι να γίνεται με αίτημα μόνο του εργαζόμενου και όχι του εργοδότη».
Δεν ξέρουμε τι θα πράξει η Βουλευτής της ΝΔ στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό ότι βρέθηκε ένας άνθρωπος της κυβερνητικής «όχθης» να πει όσα επιχειρούν να κρύψουν τα κανάλια της διαφθοράς και να διαστρεβλώσουν στους χώρους εργασίας οι εργοδότες και οι «άνθρωποί» τους. Ότι το παρόν νομοσχέδιο καθιστά τον εργαζόμενο έρμαιο των ορέξεων του εργοδότη και την εργασία σε ζοφερό τοπίο. Επαναλαμβάνουμε κάποια σημεία (η ΟΙΕΛΕ είχε αναφερθεί αναλυτικά στο νομοσχέδιο με απόφασή της):
- Ατομική σύμβαση: η δήθεν «ενδυνάμωση» των εργαζόμενων σημαίνει επί της ουσίας αντικατάσταση των συλλογικών συμβάσεων από την ατομική διευθέτηση, την «συμφωνία» (με το πιστόλι στον κρόταφο) εργοδότη-εργαζόμενου. Έτσι θα προκύψει τροποποίηση του ωραρίου, «εθελοντικές» υπερωρίες, δραματική μείωση μισθών.Ίσως η πιο επικίνδυνη πρόβλεψη του νομοσχεδίου που θα ανοίξει την κερκόπορτα για θεμελιώδεις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις το επόμενο διάστημα.
- Απολύσεις: η απόλυτη επιβράβευση που παραβατικού εργοδότη. Ακόμη κι αν έχει απλήρωτο τον εργαζόμενο, αν τον τρομοκρατεί, τον εκβιάζει, σε περίπτωση που ο εργαζόμενος προσφύγει στα αρμόδια όργανα για να καταγγείλει, ο εργοδότης τον απολύει. Μέχρι σήμερα μια τέτοια απόλυση κρινόταν καταχρηστική στα αστικά δικαστήρια και ο εργαζόμενος επέστρεφε στη δουλειά του λαμβάνοντας μισθούς υπερημερίας για το διάστημα που ήταν απολυμένος. Με το νόμο Χατζηδάκη έχουμε διπλό τζακ ποτ για τον εργοδότη. Ούτε μισθούς υπερημερίας καταβάλλει, ούτε επαναπροσλαμβάνει (απλώς δίνει άλλα τρία μηνιάτικα που προστίθενται στην ήδη κουτσουρεμένη – με τις προειδοποιήσεις – απόλυση). Ίσως η χυδαιότερη ρύθμιση του νομοσχεδίου που μετατρέπει τους χώρους δουλειάς σε ζούγκλα ανομίας και εκμετάλλευσης.
- Αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών: τα ευρωπαϊκά συνδικάτα αποδέχονται – και ορθώς – τα ηλεκτρονικά μέσα συνδικαλιστικής δράσης αλλά σε εθελοντική βάση και ως συμπλήρωμα της δια ζώσης δράσης. Η κυβέρνηση σήμερα δεν πράττει αυτό. Επιχειρεί να καθιερώσει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των σωματείων με απώτερο στόχο τη γνωστοποίηση των στοιχείων των συνδικαλιστών σε εργοδότες, τη στοχοποίηση και την απόλυσή τους. Μια απόλυση που πλέον είναι ελεύθερη, δήθεν με «βάσιμο» λόγο, μια θολή και ασαφή νομική ορολογία που μπορεί κάθε εργοδότης να τη χρησιμοποιήσει εύκολα κατά το δοκούν. Τέλος, οι απεργιακές κινητοποιήσεις καθίστανται σχεδόν απαγορευτικές. Δεν το κάνει η ΝΔ επειδή δήθεν κόπτεται για την ταλαιπωρία των πολιτών, αλλά διότι γνωρίζει ότι η εφαρμογή όσων ψηφίζει σήμερα θα προκαλέσει κοινωνική έκρηξη την οποία προκαταβολικά επιχειρεί να καταστείλει.
- Κατάργηση επί της ουσίας κάθε ελέγχου στους χώρους εργασίας: η κατάργηση της Επιθεώρησης Εργασίας, μοναδική στα διεθνή χρονικά καθώς σε καμιά χώρα δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός εκτός κράτους, εκτός Υπουργείου Εργασίας. Η άθλια αυτή έμπνευση κλείνει το μάτι στους επιτήδειους εργοδότες να αρχίσει το πάρτι. Η δε μετατροπή της σε …Ανεξάρτητη Αρχή προκαλεί γέλωτα στους ειδικούς τεχνοκράτες που γνωρίζουν πως, ακόμη και αν η κυβέρνηση είχε πρόθεση εκσυγχρονισμού των εποπτικών ελέγχων, η μεταφορά τεχνογνωσίας, πόρων, η πρόσληψη προσωπικού, η δημιουργία υποδομών, θα απαιτήσει χρόνια. Μέχρι τότε ποιος θα ελέγχει τους εργοδότες;
«Δεν αφορά ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, μην ασχολείστε…»
Τις τελευταίες ημέρες ιδιοκτήτες σχολείων και στελέχη – σε ρόλο βασιλικότερο του βασιλέως – έχουν επιδοθεί σε μια άνευ ιστορικού προηγούμενου (ούτε για το νόμο Κεραμέως δεν είχαν επιδείξει τέτοιο φανατισμό) εκστρατεία προπαγάνδας υπέρ του νομοσχεδίου χρησιμοποιώντας ως επιχειρηματολογία nonpapers της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, και τούτο αποτελεί θλιβερό σημείο των καιρών, ιστορικό σχολείο της Αθήνας απέστειλε επιστολή προς εκπαιδευτικούς υμνώντας το νόμο. Κοινή συνισταμένη των (κατευθυνόμενων) επιχειρημάτων ήταν: δεν σας αφορά εσάς τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, μην ασχολείστε, μην απεργήσετε (εδώ προστέθηκε και το φαιδρό επιχείρημα ότι η απεργία θα …χρησιμοποιηθεί για κομματικά οφέλη. Πρέπει να ενημερώσουμε τους «φωστήρες» ότι η απεργία είναι των εργαζόμενων και τα κόμματα που θα επιχειρήσουν να την καπηλευτούν θα βρεθούν υπό την κρίση της κοινωνίας).
Καταρχάς θα έπρεπε κάθε συνάδελφο να τον βάλει σε σκέψεις η πρεμούρα των ιδιοκτητών να υπερασπιστούν το νομοσχέδιο. Θα τάσσονταν με τόση θέρμη υπέρ του, αν πράγματι ήταν τόσο καλό για εμάς τους εργαζόμενους; Γιατί δεν το έπραξαν τότε, πχ, με το Νόμο Ευθυμίου-Γκεσούλη το 2002 ή με το Νόμο Φίλη το 2016 που προέβλεπε αιτιολόγηση των απολύσεων και δήλωση των απογευματινών δραστηριοτήτων (άρα και μείωση της αδήλωτης εργασίας και της φοροδιαφυγής);Μήπως πίσω από την εκστρατεία υπέρ Χατζηδάκη κρύβονται άνομες και εφιαλτικές επιδιώξεις τους;
Απευθυνόμαστε στους λίγους συναδέλφους (όχι στα στελέχη που εκτελούν άνωθεν εντολές και δεν έχουν συνείδηση εργαζόμενου) που ενδεχομένως έχουν παρασυρθεί από τα ΜΜΕ και την εργοδοτική προπαγάνδα και τους λέμε:
Όχι, το νομοσχέδιο δεν είναι έξω από τον δικό μας κόσμο.
Ναι, δυστυχώς το νομοσχέδιο μας αφορά όλους.
Πρώτον, διότι με το νόμο Κεραμέως υπαγόμαστε στις διατάξεις της κοινής εργατικής νομοθεσίας άρα και σε μεγάλο τμήμα των διατάξεων του νομοσχεδίου.
Δεύτερον, διότι η σταδιακή επικράτηση των ατομικών συμβάσεων έναντι των συλλογικών συμφωνιών ανοίγει κερκόπορτα για το μέλλον στο μισθολογικό και ευρύτερο εργασιακό μας καθεστώς. Μην ξεχνάμε ότι βαθύτερη επιδίωξη των εκπροσώπων των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων είναι ο υποβιβασμός μας – και μισθολογικά – στο επίπεδο του ανειδίκευτου εργάτη και η κατάργηση της αναγνώρισης της προϋπηρεσίας μας. Το νέο νομοσχέδιο στρώνει το έδαφος για οδυνηρές αλλαγές που πρέπει να τις προλάβουμε με κάθε τρόπο.
Τρίτον, η κατάργηση της επαναπρόσληψης και της καταβολής μισθών υπερημερίας σε περίπτωση που μια απόλυση κριθεί παράνομη αφορά και τον καθέναν από εμάς. Δεν έχουμε λίγες περιπτώσεις συναδέλφων τα τελευταία χρόνια που κέρδισαν στα δικαστήρια μετά από εκδικητικές απολύσεις και σήμερα βρίσκονται με θάρρος και αξιοπρέπεια στην τάξη τους. Μετά από την ψήφιση του σχεδίου νόμου, συνάδελφοι που απολύθηκαν εκδικητικά, θα χάσουν και την επαναπρόσληψη και τους μισθούς υπερημερίας. Κυρίως όμως χάνουμε την αξιοπρέπειά μας, διότι ελάχιστοι πλέον θα τολμούν να καταγγέλλουν παρανομίες καθώς θα απολύονται οριστικά και αμετάκλητα.
Τέταρτον, η καθιέρωση της υποχρεωτικής – και, φυσικά, εθελοντικής – εργασίας τις Κυριακές. Με το νομοσχέδιο καθιερώνεται η δυνατότητα των ιδιωτικών σχολείων να κάνουν δράσεις τις Κυριακές μετά από άδεια της Επιθεώρησης Εργασίας. Επιθεώρηση Εργασίας πλέον δεν υφίσταται, επομένως οι εργοδότες θα κάνουν δράσεις «με άδεια από τη σημαία» και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι σχεδόν κανένας εργαζόμενος δεν θα αμείβεται, αλλά με την απειλή της απόλυσης θα σέρνεται υποχρεωτικά σε «εθελοντική» δουλειά. Είναι σίγουρο ότι τέτοιες φόρμες εργασίας θα επεκταθούν και σε ημέρες διακοπών και αργιών. Είναι αυτονόητη η καταστροφική επίδραση της διάταξης στις εργασιακές μας σχέσεις, στον ελεύθερο χρόνο μας, στη δυνατότητα να ξεκουραζόμαστε, να βλέπουμε τους οικείους μας, τα παιδιά μας.
Καλούμε την καθεμία και τον καθένα από εσάς. Όλοι συμμετέχουμε στην αυριανή πανελλαδική απεργία. Όλοι, με τα απαιτούμενα μέτρα προφύλαξης και προστασίας, συγκεντρωνόμαστε στις 10 π.μ. έξω από τα γραφεία της ΟΙΕΛΕ (Χαλκοκονδύλη και Πατησίων) για να μεταβούμε στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία.
Είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Είναι χρέος τιμής για εμάς, για την αξιοπρέπειά μας, για τις οικογένειές μας, για το μέλλον.
