Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα του Εκπαιδευτικού δεν βρίσκει κανέναν συνάδελφό μας σε «εορταστική» διάθεση. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ζουν την χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας τους υφιστάμενοι διωγμό από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και άγρια εκμετάλλευση από σημαντική μερίδα των ιδιοκτητών στα ιδιωτικά σχολεία αλλά και σε όλες τις ιδιωτικές μονάδες εκπαίδευσης.
Καθημερινά οι καταγγελίες στην Ομοσπονδία αλλά και στα social media αποκαλύπτουν μια εικόνα που δεν τιμά δημοκρατική χώρα. Μαρτυρίες από νέες και νέους συναδέλφους που με ελπίδα και χαρά πηγαίνουν να πιάσουν δουλειά σε ιδιωτικό σχολείο για να προσφέρουν με όλες τις δυνάμεις τους στα παιδιά, συγκλονίζουν. «Εδώ τώρα πια επικρατεί ο δικός μας νόμος» λένε πολλοί σχολάρχες, όταν απορημένοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ρωτούν για ποιο λόγο θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι αργά το απόγευμα, Σαββατοκύριακα και αργίες, να κάνουν δουλειές που δεν έχουν καμιά σχέση με το λειτούργημά τους χωρίς να πληρώνονται. Όταν αντιλαμβάνονται ότι οι καταγγελίες τους σε ορισμένες, ευτυχώς λίγες, Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, δεν θα ληφθούν υπόψη, διότι πολιτικές εντολές «άνωθεν» και το μακρύ χέρι του εργοδότη έχουν φροντίσει να σταματήσουν τους ελέγχους ή να τους μετατρέψουν σε προειδοποιημένη παρωδία. Όταν βρίσκονται αντιμέτωπες και αντιμέτωποι με κάθε είδους βία.
Κάποτε η παράταξη που κυβερνά σήμερα τη χώρα διέθετε Υπουργούς, όπως η Μαριέττα Γιαννάκου, που είχαν το θάρρος να βάζουν λουκέτο σε παρανομούντα ιδιωτικά σχολεία. Σήμερα η εικόνα είναι δυστυχώς εντελώς διαφορετική. Πρόθεση ελέγχου στο χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει. Επικρατεί το ακριβώς αντίθετο. Η ασυδοσία και η παρανομία είναι πλέον ο κανόνας ενώ τα σοβαρά ιδιωτικά σχολεία πλήττονται κατάφωρα από τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Μάλιστα στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου σε τέτοιο βαθμό, ώστε η Ομοσπονδία μας έχει εκφράσει φόβο ακόμη και για την υγεία και την ασφάλεια των μαθητών. Δεν γίνεται καν λόγος για την άθλια κατάσταση που επικρατεί στο χώρο των Φροντιστηρίων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών, όπου βασιλεύει η αδήλωτη και η υποδηλωμένη εργασία.
Ο λόγος για την αποκαρδιωτική αυτή κατάσταση είναι η εφαρμογή του νοσηρού ιδεολογήματος της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Τα ιδιωτικά σχολεία θα πρέπει να μετατραπούν σε αμιγείς επιχειρήσεις, όπου δεν θα υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα και όπου βαθμοί και τίτλοι σπουδών απλώς θα πωλούνται. Ο μαθητής δεν θα είναι πλέον αποδέκτης δημόσιου αγαθού, αλλά πελάτης. Σε ένα τέτοιο σχολείο δεν χωρούν λειτουργοί, αλλά μόνο σιωπηλοί και πειθήνιοι υπάλληλοι.
Όταν πριν από μερικά χρόνια η Γενική Συνέλευση της Επιτροπής Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ προειδοποιούσε για την επέλαση της εμπορευματοποίησης στην εκπαίδευση και την καταστροφή του σχολικού θεσμού σε αναπτυσσόμενες χώρες ζητώντας από τα μέλη του αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο για την ιδιωτική εκπαίδευση, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα φτάναμε εν έτει 2021 να έχουμε σε χώρους Παιδείας την εικόνα κράτους της νοτιοανατολικής Ασίας ή της υποσαχάριας Αφρικής. Ότι θα υπήρχαν σε ευρωπαϊκή χώρα εκπαιδευτικοί που υποχρεώνονται σε 12ωρη και πλέον εργασία, που κάνουν τους συνοδούς λεωφορείων, τις καθαρίστριες, τις μαγείρισσες, τους κηπουρούς υπό την απειλή της χωρίς καμιά αιτιολογία απόλυσης. Ότι θα υποχρεώνονταν να επιστρέφουν στο χέρι του εργοδότη το μισό τους μισθό. Ότι θα τους ζητούνταν να εργαστούν δωρεάν με αντάλλαγμα …προϋπηρεσία!
To φετινό μήνυμα της Education International, της συνδικαλιστικής φωνής των εκπαιδευτικών σε διεθνές επίπεδο, είναι “Always present”. Είμαστε εδώ, θυμόμαστε, ενεργούμε. Απέναντι στην καταστροφική πολιτική που θεωρεί το χώρο της εκπαίδευσης μια ακόμη επιχειρηματική δραστηριότητα, οι μόνοι που μπορούν να σταθούν ανάχωμα είμαστε εμείς. Οι καταστάσεις είναι δύσκολες, όμως ο αγώνας μας είναι «καταδικασμένος» σε επιτυχία. Δεν θα επιτρέψουμε εμείς, οι γονείς, τα παιδιά μας να μετατραπεί η Παιδεία σε προϊόν για ολίγους. Δεν θα επιτρέψει η κοινωνία το ολοκληρωτικό πισωγύρισμα σε εποχές σκοτεινές, όπου το παιδί του εργάτη, του αγρότη, του υπαλλήλου δεν είχε καμιά ελπίδα κοινωνικής ανέλιξης.
Ας είναι η φετινή ημέρα των εκπαιδευτικών μια ακόμη υπόμνηση ότι όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Θα τα καταφέρουμε.
