Μια ακόμη απόλυση-σκάνδαλο για λόγους φρονηματισμού και φίμωσης της ελεύθερης άποψης επεβλήθη στην ιδιωτική εκπαίδευση ελέω Νόμου Κεραμέως. Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ανακοίνωσε στις 22 Αυγούστου την απόλυση της καταξιωμένης εκπαιδευτικού και συνθέτριας Τατιάνας Ζωγράφου μετά από 25 έτη απόλυτα επιτυχημένης διαδρομής στο νηπιαγωγείο του Αρσακείου Ψυχικού. Ο λόγος; Ότι η συνάδελφος «τόλμησε» να εκφράσει στον προσωπικό λογαριασμό που διατηρεί στο fb την άποψη πως συμπαρίσταται στο αίτημα των αποφοίτων του σχολείου προκειμένου να ληφθεί, εκ μέρους της διοίκησης της Φ.Ε., κάθε απαιτούμενο μέτρο, ώστε να χυθεί άπλετο φως στο θέμα καταγγελιών για σεξουαλικά κακοποιητικές συμπεριφορές εκ μέρους εκπαιδευτικών εις βάρος ανήλικων παιδιών. Οι καταγγελίες προέκυψαν μέσα από την υπόθεση Λιγνάδη, λόγω του ότι ο καταδικασμένος πια πρωτοδίκως για δυο βιασμούς ανηλίκων ήταν επί σειρά ετών καθηγητής στον Θεατρικό Όμιλο των σχολείων τής ΦΕ.
Και σε αυτή την περίπτωση απόλυσης (όπως και σε δεκάδες άλλες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης), το επιχείρημα περί επιβολής ελεύθερων απολύσεων για λόγους «αξιολόγησης του προσωπικού» αποδεικνύεται φαιδρό. Η Τατιάνα με την πορεία της στο σχολείο και την τεράστια αναγνώρισή της δεν θα μπορούσε ποτέ να απολυθεί για την ποιότητα της εργασίας της ως Νηπιαγωγός και μουσικοπαιδαγωγός του Αρσακείου Νηπιαγωγείου Ψυχικού. Ο λόγος ήταν άλλος…
Η διοίκηση της Φ.Ε. την κάλεσε με την λήξη του σχολικού έτους «να αποδείξει και να τεκμηριώσει» μέρος όσων αναφέρονται σε αναρτήσεις της. Εν συνεχεία, παρά τις σαφείς εξηγήσεις της συναδέλφου μας που τόνισε με κάθε τρόπο ότι η παρέμβασή της γίνεται γιατί έχει την πεποίθηση ότι δεν νοείται δάσκαλος ή δασκάλα που στέκει απέναντι από τους μαθητές και όχι πλάι τους, προχώρησε στην καταγγελία της σύμβασής της.
Η υπόθεση της Τατιάνας θυμίζει πολύ την περίπτωση της απόλυσης του συναδέλφου μας Βασίλη Λιόση (επίσης μετά από 25 ολόκληρα χρόνια υπηρεσίας) που διαμαρτυρήθηκε για την στροφή του σχολείου σε παιδαγωγικές πρακτικές με εθνικιστικό χαρακτήρα και πλήρωσε το τίμημα της κοινωνικής του δράσης.
Είναι σαφές ότι η εκδίωξη της Τατιάνας Ζωγράφου από την εργασία της έχει εκδικητικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα επιβάλλεται ως απόπειρα φρονηματισμού/σωφρονισμού των υπολοίπων συναδέλφων της. Η απόλυση αυτή καταπατά στοιχειώδη ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα που περιγράφονται σε εγχώριες και διεθνείς συνθήκες και είναι προϊόν της απόπειρας του σχολείου να ελέγξει τις απόψεις των εκπαιδευτικών που υπηρετεί σε αυτό. Ως εκ τούτου, ενέχει το χαρακτήρα της διάκρισης για λόγους φρονήματος-πεποιθήσεων και θα προστεθεί στις περιπτώσεις απολύσεων που θα κατατεθούν ενώπιον της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Όπως προαναφέρθηκε, τέτοιου τύπου απολύσεις είναι αποτέλεσμα της απορρύθμισης που επιβλήθηκε στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης με το Νόμο Κεραμέως για την ιδιωτική εκπαίδευση. Η θεσμοθέτηση απολύτως ελεύθερων, αναιτιολόγητων απολύσεων σε χώρους που παρέχεται δημόσιο αγαθό και που παράγονται εκπαιδευτικά αποτελέσματα (βαθμολογίες, τίτλοι σπουδών) ισότιμα προς το δημόσιο, είναι απολύτως προβληματική. Ακόμη πιο προβληματικός, όμως, είναι ο περιορισμός της παιδαγωγικής αυτονομίας και της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης των εκπαιδευτικών που μετατρέπονται έτσι σε άβουλους, τρομοκρατημένους και αναλώσιμους υπαλλήλους. Φαίνεται όμως πως τίποτε από όλα αυτά δεν συγκινεί την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και το επιχειρηματικό λόμπι που πίεσε για την ψήφιση του νόμου αυτού, ώστε να επιβληθεί «σιγή ασυρμάτου» στα ιδιωτικά σχολεία…
Η Ομοσπονδία μας έγκαιρα, από την πρώτη στιγμή που η υπόθεση Λιγνάδη εμφανίστηκε στη δημοσιότητα, είχε επισημάνει την απροθυμία τόσο του σχολείου όσο και της ηγεσίας του ΥΠΑΙΘ να υπάρξει κάθαρση στην δυσώδη αυτή υπόθεση. Η ΟΙΕΛΕ είχε κοινοποιήσει σχετικό εξώδικο στην Υπουργό Παιδείας και ο αείμνηστος Πρόεδρός μας Μιχάλης Κουρουτός είχε αποστείλει το Μάρτιο του 2021 επιστολή στον Πρωθυπουργό στην οποία, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Δυστυχώς, Κύριε Πρωθυπουργέ (…) κάποιοι, αντί να εστιάσουν στην κάθαρση, στην απομόνωση και στην τιμωρία των υπαιτίων επέλεξαν την «εργαλειοποίηση» του θέματος επενδύοντας στον αποπροσανατολισμό και τη συσκότιση της πραγματικότητας είτε για να ενισχύσουν τη σύγχυση και τη γενίκευση της κοινωνικής αδιαφορίας, είτε για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες οι οποίες αποδεικνύονται διαχρονικές και εξαιρετικά βαρύτατες (….) Η προκλητική αδράνεια και αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας πλήττει ανυπολόγιστα την ουσιαστική αλλά και συμβολική λειτουργία του ιστορικού αυτού εκπαιδευτηρίου, τη στιγμή που αφήνει «ανέγγιχτα» τα όσα καταμαρτυρούνται και καταγγέλλονται από δεκάδες πρώην μαθητές των Αρσακείων στη δημόσια σφαίρα (…) Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη και η διοίκηση της Φιλεκπαιδευτικής κωφεύει.»
Κάλεσε, δε, τον Πρωθυπουργό να αναλάβει την θεσμική του ευθύνη, ώστε να απομακρυνθούν από την εκπαίδευση όσοι εμπλέκονται σε τέτοια φαινόμενα:
«Οφείλετε να μεριμνήσετε, ώστε όλοι όσοι επιχειρούν να συγκαλύψουν ή αδρανούν ή ολιγωρούν να πράξουν τα δέοντα απέναντι σε ειδεχθείς πράξεις, απαιτείται να πάψουν να απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη της Πολιτείας. Η απομόνωση και η απομάκρυνσή τους από τον ευαίσθητο χώρο της εκπαίδευσης θα πρέπει να είναι μόνο η αρχή για την κάθαρση και την απόδοση δικαιοσύνης στις παιδικές και εφηβικές ψυχές που τραυματίστηκαν από «ευπρεπείς» ασυνείδητους που δρούσαν και δρουν ανενόχλητοι ελέω της σιωπής και της θεσμικής αδιαφορίας».
Τελικά, όπως φαίνεται, οι μόνοι που δεν απομακρύνθηκαν από την εκπαίδευση είναι όσους κατήγγειλε ο Μιχάλης Κουρουτός. Απομακρύνονται αυτοί που στάθηκαν στο πλευρό των μαθητών τους.
Η Τατιάνα Ζωγράφου, η επί 25 έτη πολυαγαπημένη νηπιαγωγός στο Αρσάκειο Ψυχικού εκδιώκεται με βάναυσο και εκδικητικό τρόπο και εκείνοι οι οποίοι εν τέλει έχουν βαρύτατες ευθύνες για την υπόθεση βρίσκονται ακόμη στις θέσεις τους!
Τέλος, αναρωτιόμαστε. Μπορεί μεν η εισαγγελία να έκρινε ότι ενδεχόμενες ποινικές πράξεις για κάποια πρόσωπα που συμμετείχαν σε κακοποιητικές συμπεριφορές, έχουν παραγραφεί λόγω της παρόδου μεγάλου χρονικού διαστήματος και να έβαλε την υπόθεση στο αρχείο. Έχει όμως το δικαίωμα ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα με την ιστορία και την προσφορά στην εκπαίδευση που έχουν τα Αρσάκεια σχολεία, να αρκείται στην παραγραφή και να μην λαμβάνει σοβαρά μέτρα για την υπόθεση; Κι αντί αυτού μάλιστα να απομακρύνει έναν άξιο, με μακρά πορεία, εκπαιδευτικό, επειδή έκανε το χρέος του ως λειτουργός της Παιδείας και ως πολίτης και συμπαραστάθηκε σε μαθητές του;
Κάθε πολίτης μπορεί να εξαγάγει τα συμπεράσματά του…
