Το νέο του θανάτου του ιδιαίτερα αγαπητού συναδέλφου, επί σειρά ετών Καθηγητή Φυσικής στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα, Μπάμπη Κουβαρδά, προκάλεσε βαθιά συγκίνηση. Χθες, ημέρα που γνωστοποιήθηκε η απώλεια στο σχολείο, δεν πραγματοποιήθηκε μάθημα στο Λύκειο, ενώ η διοίκηση κάλεσε ομάδα ψυχολόγων να συνομιλήσουν με τους μαθητές που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι δεν θα ξαναέβλεπαν τον αγαπημένο τους καθηγητή. Κορίτσια και αγόρια, σε έναν ελάχιστο φόρο τιμής, αφήνουν λουλούδια στη θέση του στην αίθουσα διδασκόντων….
Παραθέτουμε τον συγκλονιστικό αποχαιρετισμό του παραρτήματος του ΣΙΕΛ στα Εκπαιδευτήρια στον αγαπημένο τους φίλο και συνάδελφο:
“Με οδύνη αποχαιρετάμε τον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο Μπάμπη Κουβαρδά.
Τον άνθρωπο που, για 32 ολόκληρα χρόνια, μοιραστήκαμε μαζί του τη διπλανή θέση στο γραφείο. Τον άνθρωπο που για πολλούς από εμάς ήταν κάτι παραπάνω από συνάδελφος και φίλος. Ήταν οικογένειά μας.
Τον άνθρωπο που έδινε την ψυχή του μέσα στις τάξεις αλλά και έξω από αυτές. Τον πάντα χαμογελαστό, τον πάντα πρόθυμο να βοηθήσει, τον άνθρωπο που για όλους είχε μια καλή κουβέντα.
Σήμερα, ξαφνικά, έφυγε από τη ζωή.
Αγαπημένε μας Μπάμπη,
Τα λόγια είναι λίγα για να αποτυπώσουν τα συναισθήματα που νιώθουμε για τη θλιβερή είδηση. Όσοι από εμάς βρεθήκαμε δίπλα σου τόσα χρόνια θα θυμόμαστε πάντα την ποιότητα του χαρακτήρα σου. Δίδαξες σε όλους, νεότερους και μη, ότι ο Δάσκαλος – εκτός από Γνώση- χρειάζεται να διαθέτει πάθος και ψυχή. Κι εσύ τα διέθετες όλα αυτά και με το παραπάνω.
Γενιές μαθητών είχαν την ευκαιρία να μυηθούν από σένα στη Φυσική. Γενιές μαθητών πήραν από σένα τις στέρεες βάσεις πάνω στις οποίες πάτησαν για να πετάξουν προς τα όνειρά τους.
Ωστόσο, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στον άλλο σου ρόλο. Τον εξίσου σπουδαίο και σημαντικό: αυτό του γονιού. Όσοι από μας είχαμε την τιμή και τη χαρά να έχουμε μαθητές τα υπέροχα παιδιά σου μπορούμε να μαρτυρήσουμε ότι –χάρη σε σένα- έγιναν σαν κι εσένα: δυο άνθρωποι με ήθος και ευαισθησία. Δυο παιδιά που τιμούν τις αρχές και τις αξίες που τους δώσατε ως γονείς. Εσύ και η αγαπημένη σου σύζυγος, η Μπέττυ. Που σε αυτό το σχολείο γνωριστήκατε, αγαπηθήκατε και ξεκινήσατε μαζί την πορεία της κοινής σας ζωής.
Αγαπημένε μας Φίλε,
Δεν προλάβαμε να σου πούμε όσα θα θέλαμε και όσα θα έπρεπε.
Και μας είναι δυσβάσταχτο το ότι τώρα πρέπει να σου πούμε αντίο.
Γι’αυτό θα σε αποχαιρετήσουμε δανειζόμενοι τους στίχους του ποιητή:
«…Η αιωνιότητα κρατάει τόσο λίγο
Όμως, δε γίνεται, θα υπάρχει κάπου μια μικρή δικαιοσύνη να εξηγεί
Με ποιες προθέσεις φεύγει ένας άνθρωπος
Με πόσα «θα» και πόσα «να» που ψιθυρίζει ο θάνατος
Σβήνει ασυλλόγιστα ολόκληρη ζωή
Αφού, το ξέρεις, ένα μόλις δευτερόλεπτο αρκεί
ν’ αλλάξουν τώρα δυο φτερά τη ρότα τους…»
Αγαπημένε μας,
Καλό ταξίδι……
