Με προχθεσινή μας ανακοίνωση καταγγείλαμε περιστατικό Κέντρου Ξένων Γλωσσών που λειτουργεί χωρίς νόμιμη άδεια λειτουργίας, με εκπαιδευτικούς χωρίς συμβάσεις, με αμφίβολους όρους ασφάλειας και υγιεινής εδώ και 4 χρόνια. Αναφέραμε, μάλιστα, ότι η συγκεκριμένη περίπτωση είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, καθώς είναι βέβαιο πως, μαζί με τα εκτός θεσμικού πλαισίου χιλιάδες Κέντρα Μελέτης, υπάρχουν πολλά «πειρατικά Φροντιστήρια και Κέντρα Ξένων Γλωσσών.
Πολλοί συνάδελφοι, πολίτες, αλλά και εκπρόσωποι των ΜΜΕ μας ρωτούν αυτές τις ημέρες έκπληκτοι πώς είναι δυνατόν να λειτουργούν εντελώς ανεξέλεγκτα χώροι εκπαίδευσης. Η απάντηση προκαλεί θλίψη αλλά και οργή σε κάθε πολίτη που (θέλει να πιστεύει ότι) ζει σε μια ευνομούμενη, ευρωπαϊκή χώρα. Η Ελλάδα είναι η χώρα που ψηφίζει νόμους, οι οποίοι δεν εφαρμόζονται. Ποιοι νόμοι είναι αυτοί; Μα φυσικά νόμοι που θίγουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά και πελατειακά συμφέροντα (καθώς νόμοι που περιστέλλουν εργασιακά δικαιώματα τηρούνται στο ακέραιο…).
Τα ηχηρά παραδείγματα δύο νομοθετικών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση που μένουν στα χαρτιά γιατί χτυπούν συμφέροντα
Για κάποιους που δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ακούγεται ενδεχομένως παράξενο να μην εφαρμόζονται νόμοι που έχουν ψηφίσει εκπρόσωποι του ελληνικού λαού στο Κοινοβούλιο. Κι όμως… Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, τουλάχιστον στα της εκπαίδευσης, γνωρίζουν. Παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα νομοθετικών ρυθμίσεων στην εκπαίδευση που, αν και έχουν εδώ και πολλά χρόνια ψηφιστεί, δεν εφαρμόζονται…
1η περίπτωση – Νόμος 4415/2016, άρθρο 30 (διάταξη για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών)
Μια από τις σημαντικότερες διατάξεις του Ν. 4415/2016 (γνωστού στην ιδιωτική εκπαίδευση και ως «Νόμου Φίλη»), ήταν η ρύθμιση του άρθρου 30, παρ. 1, που προέβλεπε τη δημιουργία ενός υπολογιστικού συστήματος (πλατφόρμας) η οποία θα λειτουργούσε συνδυαστικά με στοιχεία του ΠΣ Εργάνη και άλλων ηλεκτρονικών συστημάτων καταγραφής και στην οποία ήταν υποχρεωμένοι ιδιοκτήτες Φροντιστηρίων και Κέντρων Ξένων Γλωσσών να καταχωρίζουν στοιχεία των εκπαιδευτικών. Αιτία ψήφισης της ρύθμισης η τραγική κατάσταση ανομίας στους συγκεκριμένους χώρους με την αδήλωτη και την υποδηλωμένη εργασία να υπολογίζονται σε ποσοστό άνω του 40%.
Έχουν περάσει 4,5 χρόνια από την ψήφιση της ρύθμισης και, δυστυχώς, με ευθύνη όλων των πολιτικών ηγεσιών που έχουν περάσει έκτοτε, η πλατφόρμα αυτή δεν λειτούργησε ποτέ. Προφανώς τα λόμπι των ιδιοκτητών των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών μονάδων είναι ισχυρότερα από τους νόμους της ελληνικής πολιτείας κι έτσι το «πάρτι» εις βάρος των δημόσιων ταμείων που λεηλατούνται από τη φοροδιαφυγή και των μόνιμων κορόιδων, των εκπαιδευτικών, συνεχίζεται… Ας μην αναρωτιόμαστε, επομένως, πώς είναι δυνατόν να λειτουργούν «πειρατικά» Φροντιστήρια και Κέντρα Ξένων Γλωσσών (για τα Κέντρα Μελέτης τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, δεν υπάρχει καν νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους!)
2η περίπτωση – Νόμος 3577/2007 για την ακύρωση παράνομων τίτλων σπουδών από ιδιωτικά σχολεία
Πρόκειται για τη γνωστή υπόθεση με τους κατόχους παράνομων τίτλων σπουδών από συγκεκριμένα ιδιωτικά τεχνικά λύκεια και το διορισμό τους στο δημόσιο που έφερε η ΟΙΕΛΕ στο φως από το 2005. Χιλιάδες τίτλοι με ψεύτικα «άριστα» εκδόθηκαν από 18 τουλάχιστον ιδιωτικά λύκεια (οι περισσότεροι εκδόθηκαν στα ΤΕΕ Τομή και Ευρώπη που έδρευαν στην Άρτα) σε μαθητές που δεν παρακολουθούσαν μαθήματα, εργαστήρια και δεν έδωσαν ποτέ εξετάσεις. Οι κάτοχοι των παράνομων τίτλων χρησιμοποίησαν το πλαστό εικοσάρι για να λάβουν 1000 μόρια στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα διορισμένοι στο δημόσιο (πάνω από 1.000 στο χώρο της δημόσιας Υγείας!) καταλαμβάνοντας τη θέση από παιδιά που κατέκτησαν το βαθμό τους με το μόχθο τους.
Με πολιτική γενναιότητα το 2007 η Υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου έβαλε λουκέτο στα 18 ιδιωτικά λύκεια και κατέθεσε προς ψήφιση το Νόμο 3577/2007. Με το άρθρο 24 του νόμου ακυρώνονται οι τίτλοι και επιβάλλεται η επανεξέταση των κατόχων των τίτλων που απονεμήθηκαν από τα σχολεία που έκλεισαν. Από το 2007 μέχρι και το 2015 όμως καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να εφαρμόσει τη ρύθμιση. Το 2016 ο Υπουργός Ν. Φίλης με το άρθρο 34 του Ν. 4415/2016 και το 2017 ο Υπουργός Κ. Γαβρόγλου με τροπολογία στο Ν. 4485/2017 ενίσχυσαν το Νόμο Γιαννάκου θέτοντας τους όρους επανεξέτασης των κατόχων των παράνομων τίτλων. Δυστυχώς όμως και αυτές οι ρυθμίσεις έμειναν ανεφάρμοστες.
Για ποιους λόγους όμως ένας νόμος που ψηφίστηκε πριν από 14 (!) χρόνια και επικαιροποιήθηκε πριν από 4 δεν εφαρμόζεται;
Πρώτον, διότι οι περισσότεροι εκ των κατόχων των παράνομων τίτλων ήταν (και είναι) «προστατευόμενοι» του πολιτικού συστήματος. Καμιά πολιτική ηγεσία δεν τόλμησε να τα βάλει με την τοπική διαπλοκή και τους τοπικούς κομματικούς μεγαλοπαράγοντες που έστησαν τις κομπίνες με τα σχολεία-φαντάσματα, ώστε τα παιδιά τους να μπαίνουν με μαϊμού εικοσάρια στο δημόσιο.
Δεύτερον, διότι δυστυχώς αντίσταση στην κάθαρση έφεραν και οι συνδικαλιστές της δημόσιας Υγείας που μάλιστα κατέθεσαν αγωγή κατά της …ΟΙΕΛΕ (!) για το θέμα, απαιτώντας να μην εφαρμοστεί η επανεξέταση των ανθρώπων που διορίστηκαν στο δημόσιο με παράνομους τίτλους.
Το δράμα όμως δεν σταματά στη μη εφαρμογή της ακύρωσης των τίτλων και της μη επανεξέτασης των κατόχων τους. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι ακόμη και μετά την ψήφιση του Νόμου Γιαννάκου το 2007 κάτοχοι των παράνομων αυτών τίτλων εξακολουθούν να διορίζονται ακόμη και σήμερα στο δημόσιο. Η τελευταία περίπτωση που έπεσε στην αντίληψη μας ήταν η υπόθεση διορισμού κατόχου παράνομου τίτλου τον Αύγουστο του 2020! Παρά την γνωστοποίηση του ζητήματος στην Υπουργό Παιδείας, δεν έγινε η παραμικρή ενέργεια από την πολιτεία για τη διερεύνηση του θέματος.
Δικαίως ο καλός αναγνώστης αναρωτιέται, διαβάζοντας όλα αυτά. Υπάρχει σωτηρία γι’ αυτό τον τόπο;
