ΑρχικήΑνακοινώσειςΕργατική Πρωτομαγιά: «Εγώ θα μείνω με τους εργάτες να τραγουδήσω»

Εργατική Πρωτομαγιά: «Εγώ θα μείνω με τους εργάτες να τραγουδήσω»

- Advertisement -spot_img

«Εγώ θα μείνω με τους εργάτες να τραγουδήσω
(…)
για των ψαράδων τον ωκεανό,
για το ψωμί των παιδικών μας αηδονιών,
και για την αγροτιά και για τ αλεύρι μας,
τη θάλασσα, το ρόδο και το στάχυ,
τους σπουδαστές, τους ναύτες, τους φαντάρους,
για όλους τους λαούς σ όλους τους τόπους,
για τη λυτρωτική τη θέληση
των πορφυρών λαβάρων της αυγής.
Πάλεψε πλάι μου,
κι εγώ θα σου χαρίσω τα όπλα όλα της ποίησής μου»

Π. Νερούδα, «Εγώ θα μείνω με τους εργάτες να τραγουδήσω»

Η εργατική Πρωτομαγιά είναι ημέρα απεργίας, αφιερωμένη στην εργατική τάξη. Οι διαχρονικοί αγώνες των εργατών καθιέρωσαν  αυτή τη μέρα και επέβαλαν τον εορτασμό της ως εκδήλωση αλληλεγγύης και ενότητας του εργατικού κινήματος.

Στην πρωτοπορία των αγώνων των εργαζόμενων οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και έδωσαν σημαντικούς αγώνες όχι μόνο για το εργατικό κίνημα συνολικά, αλλά και για να προωθήσουν με το λειτούργημά τους τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και την καταπολέμηση των ανισοτήτων που μάστιζαν τα παιδιά των περιθωριοποιημένων ομάδων που, υπό το δόγμα του τότε ακραίου οικονομικού κλασικισμού-«φιλελελευθερισμού», υποχρεώνονταν να εργάζονται ακόμη και από την ηλικία των 4 ετών.

Ας μην ξεχάσουμε το παράδειγμα της θρυλικής Mother Jones,  Ιρλανδο-αμερικανής δασκάλας, η οποία διοργάνωσε και συντόνισε μερικές από τις μεγάλες εργατικές απεργίες και διαμαρτυρίες, κυρίως εναντίον της παιδικής εργασίας, στις αρχές του 20ου αιώνα, εκεί που πρωτοξεκίνησαν οι αγώνες της εργατικής τάξης στη σύγχρονη εποχή.  Όμως η ιστορία κάνει κύκλους. Η βαναυσότητα στις εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα επιστρέφει. Και περίπου 120 χρόνια μετά τις πρώτες κινητοποιήσεις που οργάνωσε η Mother Jones στις ΗΠΑ των ημερών μας, κέντρο εφαρμογής του ακραίου δόγματος του καπιταλισμού του καζίνο, ξέσπασαν πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες κινητοποιήσεις δασκάλων και καθηγητών με σκοπό την βελτίωση των εργασιακών τους συνθηκών στην απαξιωμένη και υποχρηματοδοτούμενη δημόσια παιδεία.  

Μια κινητοποίηση που είχε την αφετηρία της σε πολιτείες των ΗΠΑ με συντηρητική πλειοψηφία ψηφοφόρων, αρκετά μακριά από τα μεγάλα αστικά και «προοδευτικά» κέντρα της χώρας, όπως στη Δυτική Βιρτζίνια, την Οκλαχόμα, το Κεντάκι, το Ντένβερ και την Αριζόνα.

Και συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση και σε άλλες πόλεις ή πολιτείες πολυπληθέστερες, όπως το Σικάγο και την Καλιφόρνια, με πολύ μεγάλη συμμετοχή εκπαιδευτικών. Να σημειώσουμε ότι σε κάθε πολιτεία των ΗΠΑ οι δαπάνες για την παιδεία δεν είναι οι ίδιες, τα αιτήματα, ωστόσο, των απεργών είναι κοινά: αύξηση των ήδη μη αξιοπρεπών αποδοχών τους, πρόσληψη προσωπικού, αξιοπρεπείς σχολικές αίθουσες, βιβλία. και γενικότερα αύξηση των ευρύτερων δαπανών με σκοπό την ανόρθωση της παιδείας. Και στο τέλος βγήκαν νικητές οι εκπαιδευτικοί με τις θυσίες που έκαναν, εξασφάλισαν αύξηση των δαπανών και κατάφεραν να ικανοποιηθούν αρκετά από τα αιτήματά τους.

Μπορούμε να καταλάβουμε τη σημασία που έχουν αυτές οι κινητοποιήσεις, ακόμα περισσότερο η δικαίωσή τους.  Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, όπου το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Μ. Φρίντμαν κυριαρχεί και προωθεί μια άνευ όρων, ασύμφορη και κοινωνικά μεροληπτική εκπαίδευση η οποία προσβλέπει στην αντικατάσταση των δημόσιων με ιδιωτικά -επιδοτούμενα από το κράτος μέσω vouchers- σχολεία.

Το μοντέλο αυτό ήδη με πρόσχημα τις φυσικές καταστροφές το εγχείρημα εφαρμόστηκε πριν από λίγα χρόνια σε πολιτείες όπως η Ν. Ορλεάνη και η Αϊτή και τα περίφημα charter schools αντικατέστησαν τα δημόσια.

Οι εκπαιδευτικοί αυτών σχολείων αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από τα συνδικάτα στα οποία συμμετείχαν και να επαναπροσληφθούν με χαμηλότερους μισθούς, ενώ πολλοί απολύθηκαν. Ανάλογες αρνητικές συνέπειες υπέστησαν οι μαθητές, καθώς σύμφωνα με έρευνες οι επιδόσεις τους υπήρξαν χειρότερες, ενώ οι υποδομές των σχολείων αυτών παρέμεναν ακόμα μεγάλες και σε ορισμένες περιπτώσεις η διοίκηση των σχολείων αυτών αρνούνταν να δεχτεί φτωχούς μαθητές ή παιδιά με αναπηρίες.

Στις μέρες μας η πανδημία του κορονοϊού απέδειξε περίτρανα την παταγώδη χρεοκοπία του δόγματος του νεοφιλελευθερισμού και την απόλυτη ανάγκη για ισχυρό κράτος και θεμελιωμένα δημόσια αγαθά. Ωστόσο, οι αμετανόητοι κήρυκες του δόγματος της αγοράς συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, στο οποίο περιλαμβάνεται η διάλυση του δημόσιου αγαθού της παιδείας, όπως έκανε πρόσφατα ο Ντόναλτ Τραμπ προκειμένου να χρηματοδοτήσει τα charter schools. Ήδη, υπερασπιστές του λόμπι των ακραίων επιχειρηματιών της εκπαίδευσης έχουν εκκινήσει στη χώρα μας την μηντιακή προπαγάνδα για διάλυση των εργασιακών σχέσεων στο χώρο της Παιδείας και περαιτέρω εμπορευματοποίησή της με πρόσχημα την επερχόμενη οικονομική κρίση.  

Παρόλα αυτά οι αγώνες των εκπαιδευτικών, φαίνεται ότι συγκρατούν την λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού δίνοντας το έναυσμα για νέες κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στις περιοχές που δεν θα περίμενε κανείς, ενάντια στη μετατροπή του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα και του εκπαιδευτικού από λειτουργού σε υπαλλήλου. Η εργατική πρωτομαγιά μας υπενθυμίζει τους διαχρονικούς αγώνες του εργατικού κινήματος στους οποίους οι εκπαιδευτικοί είχαν σημαντική θέση και μας δίνει έμπνευση και θάρρος για τους νέους αγώνες που μας περιμένουν στην αυγή μιας δύσκολης εποχής.  

- Advertisement -spot_img
Δείτε επίσης
Ανακοινώσεις
- Advertisement -spot_img