Οι απεργίες των εκπαιδευτικών κηρύσσονται με συνοπτικές διαδικασίες παράνομες…
Οι απολύσεις είναι ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολογία…
Τα ιδιωτικά σχολεία όπου τηρείται απολύτως η εκπαιδευτική και εργασιακή νομιμότητα, λίγα.
Η εκπαιδευτική εργασία κάθε μέρα γίνεται πιο βαριά, πιο εξοντωτική.
Σε πολλά σχολεία δεν καταβάλλονται οι νόμιμες αποδοχές…
Σχεδόν σε κανένα σχολείο δεν πληρώνονται υπερωρίες, εργασία σε αργίες, Σαββατοκύριακα. γιορτές, bazaars, εκδηλώσεις λήξης σχολικής χρονιάς, open days κ.λπ.
Κάποιοι νόμισαν ότι οι δυνατότητες αντίδρασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ιδίως σε μια εποχή όπου η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας κλείνει το μάτι για να συνεχίζονται οι εργοδοτικές παρανομίες, είναι περιορισμένες.
Κι όμως, ακόμη και σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο, εκατοντάδες ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί χτυπούν καμπανάκι κινδύνου στους εργοδότες τους. Αυτή την περίοδο πληροφορούμαστε ότι δεκάδες δάσκαλοι φεύγουν άρον άρον από το χώρο εργασίας τους και προσπαθούν να βρουν δουλειά σε άλλα ιδιωτικά σχολεία που προσφέρουν πολύ καλύτερες εργασιακές σχέσεις με ηθική και οικονομική ανταμοιβή (όλοι γνωρίζουν τα τεκταινόμενα στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής). Με το άνοιγμα των πινάκων της ειδικής αγωγής, το νέο κύμα αναπληρωτών και, αργότερα, το άνοιγμα των πινάκων της γενικής, εκατοντάδες εκπαιδευτικοί ενδέχεται να βρεθούν εκτός ιδιωτικής εκπαίδευσης. Κι αυτή είναι μια εξέλιξη που εμάς στην ΟΙΕΛΕ ειλικρινά μας θλίβει. Διότι δεν θέλουμε να είμαστε η Ομοσπονδία των εν αναμονή φυγής από τα ιδιωτικά σχολεία εκπαιδευτικών. Θέλουμε στα ιδιωτικά σχολεία να υπάρχουν καλές, ανθρώπινες, αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, να υπάρχουν κίνητρα, να λειτουργεί αρμονικά η εκπαιδευτική κοινότητα, χωρίς απειλές και χωρίς εκμετάλλευση.
Κι αν ορισμένοι θεωρούν ότι βρισκόμαστε στο 2013, με χιλιάδες εκπαιδευτικούς να ξεροσταλιάζουν έξω από τα ιδιωτικά σχολεία για να εξασφαλίσουν έστω μερικές ώρες διδασκαλίας, ας το ξανασκεφτούν. Στα πιο πολλά τηλέφωνα που λαμβάνουμε από προς αποχώρηση συναδέλφους, κοινή επωδός είναι “δεν σκοπεύω να συνεχίσω να αφήνω τα κόκκαλά μου δουλεύοντας άπειρες ώρες, με ανελέητο bullying για πενταροδεκάρες εκεί μέσα, προτιμώ να κάτσω στο σπίτι μου”.
Η μικρή επανάσταση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών έχει ξεκινήσει. Και καλά θα κάνουν οι εργοδότες να ακούσουν το μήνυμά της, όσο είναι ακόμη καιρός. Δεν υπάρχει καλό σχολείο χωρίς ευχαριστημένους εκπαιδευτικούς. Κυρίως όμως, δεν υπάρχει σχολείο, χωρίς καθόλου εκπαιδευτικούς…
