Η 5η Οκτωβρίου εδώ και περίπου τριάντα χρόνια έχει καθιερωθεί από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού. Έστω και με αυτόν τον ελάχιστο τρόπο υπενθυμίζεται στο ευρύ κοινωνικό σύνολο το αυτονόητο, δηλαδή ότι οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για την ύπαρξη και την ανάταση της ίδιας της κοινωνίας. Είναι οι άνθρωποι που με μεράκι και αυταπάρνηση εκπαιδεύουν τη νέα γενιά, προσφέροντάς της όχι μόνο ακαδημαϊκές γνώσεις, αλλά εφοδιάζοντάς την και με κοινωνικές δεξιότητες, παιδαγωγικές αρχές κι αξίες, διδάσκοντάς τη με το παράδειγμά τους ήθος, ενώ ταυτόχρονα σφυρηλατούν την ουσιαστική και γόνιμη επαφή της με την παράδοση και την ιστορία. Η καταλυτική επίδραση που ασκεί ο εκπαιδευτικός στο μυαλό και στις ψυχές των νέων δε σταμάτησε ποτέ να συνοδεύεται από υψηλό αίσθημα ευθύνης για το ευαίσθητο της αποστολής του.
Ιδιαίτερα σήμερα, που ζούμε σε μια κοινωνία η οποία μαστίζεται από πολύμορφη και πολυεπίπεδη κρίση, από κυνισμό κι αναλγησία , από ακραίο ατομικισμό, ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι περισσότερο από ποτέ άλλοτε δύσκολος για την επίτευξη του έργου του, αλλά ταυτοχρόνως απολύτως αναγκαίος. Οι εκφραστές της οπισθοδρόμησης, η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, που έχει ως μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση πάση θυσία των συμφερόντων της, θέλουν τον εκπαιδευτικό φιμωμένο, οικονομικά και ηθικά καταρρακωμένο, ώστε να μην είναι πλέον σε θέση να φωτίσει τα μυαλά και τις καρδιές των νέων, ιδιαίτερα αυτών που ανήκουν στις πιο φτωχές κι αδύναμες ομάδες της κοινωνίας και δίνουν έναν τεράστιο αγώνα για μια αξιοπρεπή θέση στους κόλπους της.
Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης έχουμε τα τελευταία χρόνια γίνει μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου δίωξης ικανών εκπαιδευτικών και συνδικαλιστών, οι οποίοι απλά θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και δεν υποχωρούν μπροστά στις αυθαιρεσίες και στις πιέσεις που δέχονται από κάποιους άτεγκτους εργοδότες να εγκαταλείψουν τις αρχές τους και να υπακούσουν στους κανόνες του κέρδους και της αγοράς κι όχι σε αυτό που επιτάσσει η συνείδηση και το ελεύθερο φρόνημά τους. Δυστυχώς για κάποιους, ο εκπαιδευτικός, ιδιωτικός ή δημόσιος, θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη του για ένα σχολείο που θα σέβεται στο ακέραιο την υψηλή αποστολή που του έχει αναθέσει το Σύνταγμα και η κοινωνία, έχοντας πάντα ως γνώμονα της δράσης του την πρόοδο και την ευτυχία των μαθητών του.
