Η ιστορικός Αιμιλία Σιαλβάνου ασχολείται σήμερα στην Εφ. Συν. με ένα εξαιρετικά επίκαιρο και κρίσιμο ζήτημα για την εκπαίδευση, την «ελεύθερη επιλογή σχολείου» από γονείς. Η θατσερική αυτή εκπαιδευτική πολιτική (ξεκίνησε με την αντιμεταρρύθμιση του Λόρδου Έλτον το 1988 στη Βρετανία) μιλά για απόλυτη ελευθερία γονέων στην επιλογή των παιδιών.
Η φαινομενικά αθώα αυτή αντίληψη κρύβει τεράστιους κινδύνους, όπως έχει αποδείξει η βρετανική πραγματικότητα, αλλά και όπως αναλύει η κ. Σιαλβάνου στο άρθρο. Η επιλογή σχολείων με κριτήρια «ποιοτικά» κρύβει σε πολλές περιπτώσεις αντιλήψεις κοινωνικού ρατσισμού (αποφεύγω το σχολείο των «φτωχών», το σχολείο με μετανάστες), με αποτέλεσμα να δημιουργούνται αμιγή σχολεία εκλεκτών και πληβείων. Η διαφοροποίηση αυτή αφαιρεί από την εκπαίδευση το ζωτικό ρόλο του γεφυροποιού των ανισοτήτων, οι οποίες αντιθέτως γιγαντώνονται. Τα «μη επιλέξιμα» σχολεία μαραζώνουν και εξαθλιώνονται και η πλειονότητα των μαθητών που προέρχονται από τις μη κυρίαρχες τάξεις ακολουθεί τη μοίρα των γονέων τους. Η ιστορικός αναφέρεται και στους κινδύνους πίσω από την εφαρμογή προγραμμάτων vouchers που αποτελούν «εργαλείο» της συγκεκριμένης πολιτικής.
Υπενθυμίζουμε ότι το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα της «ελεύθερης επιλογής» είναι κεντρικό πολιτικό αίτημα του Συνδέσμου των σχολαρχών και, φυσικά, της ΜΚΟ «φάντασμα» άντασμα» ECNAIS που ακριβώς για αυτές τις επιδιώξεις της έχει καταστεί ανεπιθύμητος κοινωνικός εταίρος στην Ε.Ε.
Διαβάστε εδώ το άρθρο της Α. Σιαλβάνου
