(Τα ονόματα και τα στοιχεία των εμπλεκόμενων που δεν δημοσιοποιούνται προς το παρόν, είναι στη διάθεση όποιου αποφασίσει, επιτέλους, να κάνει κάτι για το αδιανόητο χάος και για το Μεσαίωνα που ονομάζεται «ιδιωτικά νηπιαγωγεία».)
Η ιστορία που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική της τραγικής, άθλιας κατάστασης που επικρατεί στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία. Στους χώρους αυτούς, όπου προφανώς με εντολές της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας του Υπ. Παιδείας, νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη. Όπου οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν 12ωρα, κάνουν ένα σωρό άλλες δουλειές, πέραν αυτής του εκπαιδευτικού, χωρίς να πληρώνονται (συνοδείες σχολικών, μαγείρων, τραπεζοκόμων, καθαριστριών), όπου τους ζητείται να επιστρέφουν τα μισά λεφτά στο χέρι του μεγαλόψυχου ιδιοκτήτη, όπου συχνά εργάζονται χωρίς διοριστήριο και εμφανίζεται ο «αραχτός» ιδιοκτήτης ως νηπιαγωγός, όπου η εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή σε διακοπές και αργίες είναι κανόνας. Τώρα καταλαβαίνουμε όλοι, για ποιο λόγο στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής όπου συζητήθηκε ο νόμος Κεραμέως, δόθηκε η δυνατότητα σε 2 (!) εργοδοτικούς φορείς από το χώρο των ιδιωτικών νηπιαγωγείων να μιλήσουν, ενώ πλην της ΟΙΕΛΕ, απαγορεύτηκε σε οποιαδήποτε άλλη συλλογικότητα που εκπροσωπεί εργαζόμενους (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) να συμμετάσχει, με το πρόσχημα ότι …θα πουν τα ίδια πράγματα!
Η γενναία εκπαιδευτικός που με την άδειά της δημοσιεύουμε την ιστορία της, έκανε πολλές προσπάθειες να διεκδικήσει το δίκιο της. Να πει στην «αφεντικίνα» ότι είναι αδιανόητο να παίρνει, αν και διορισμένη, μισθό του ιδιωτικού υπαλλήλου. Ότι δεν μπορεί να συνοδεύει στο σχολικό ή να εργάζεται μέχρι το βράδυ. Ότι δεν είναι δυνατόν να απασχολείται στο summer camp χωρίς πρόσθετη σύμβαση και πρόσθετη αμοιβή.
Η ιδιοκτήτρια, επικαλούμενη μάλιστα «άκρες με το Υπουργείο», ήταν ανένδοτη. Η αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης δεν είχε ελέγξει ΠΟΤΕ τις μισθοδοτικές καταστάσεις για να διαπιστώσει ότι η εκπαιδευτικός έπαιρνε τουλάχιστον 200 ευρώ λιγότερα το μήνα (ούτε λόγος για ελέγχους στο summer camp όπου παιδιά εποπτεύονται από αδήλωτους και μη πιστοποιημένους εργαζόμενους, μια κατάσταση που – για να είμαστε …δίκαιοι – δεν ενδιαφέρει καμία Διεύθυνση Εκπαίδευσης και καμιά Επιθεώρηση Εργασίας παρά τις δικές μας εκκλήσεις).
Η (πρωτοδιόριστη, κι αυτό είναι σημαντικό) εκπαιδευτικός προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Κατόρθωσε να κερδίσει τα δεδουλευμένα της, υποχρέωσε την εργοδότρια να της εκδώσει πρόσθετη σύμβαση και να της δώσει τα χρήματα για την εργασία στο summer camp. Αντιμετώπισε την απάθεια και την αδιαφορία των εποπτικών αρχών του Υπουργείου Παιδείας, αλλά επέμεινε και τα κατάφερε. Φυσικά, απολύθηκε. Ωστόσο, αηδιασμένη από όσα συμβαίνουν και για λόγους οικονομικής αδυναμίας, δεν θέλησε να διεκδικήσει την ακύρωση της απόλυσης, αλλά θα συνεχίσει να εργάζεται εκτός εκπαίδευσης, χαρακτηριστικό παράδειγμα του Big Quit στο χώρο μας.
Το παράδειγμα της Η.Π. ελπίζουμε να το ακολουθήσουν όλοι οι συνάδελφοι που γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εργοδότες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την εσκεμμένη αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας και των υπηρεσιών του. Όταν διεκδικείς, ειδικά σε συνεργασία με το σωματείο και την ΟΙΕΛΕ, θα βρεις το δίκιο σου. Χαρακτηριστικό είναι το σχετικά πρόσφατο παράδειγμα ιδιωτικής νηπιαγωγού στη Θεσσαλονίκη που διεκδίκησε και κέρδισε πάνω από 70.000 ευρώ από δεδουλευμένα 7 ετών…
Ακολουθούν αποσπάσματα της επιστολής που κοινοποιήθηκε στην ΟΙΕΛΕ και έχει σταλεί στην οικεία Διεύθυνση Εκπαίδευσης (η οποία αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο δεν έχει προκαλέσει πειθαρχικό έλεγχο του ιδιοκτήτη…)
Ονομάζομαι Η.Π., είμαι Νηπιαγωγός ΠΕ60, απόφοιτη του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Ε.Κ.Π.Α. και εργάζομαι στην ιδιωτική εκπαίδευση, συγκεκριμένα στο ΣΥΣΤΕΓΑΖΟΜΕΝΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ …………………, με διακριτικό τίτλο …………….. Σας αποστέλλω την παρούσα αναφορά σχετικά με εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζω στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο, όπου εργάζομαι, ζητώντας να προβείτε σε κάθε πρόσφορη ενέργεια, ασκώντας τον εποπτικό σας ρόλο, ως αρμόδιοι φορείς. Μείζον και κατεπείγον ζήτημα αποτελεί η απειλή της απόλυσής μου από την εργοδότριά μου Χ.Θ. την Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022, με το πέρας του θερινού camp, όπου παράνομα (χωρίς επιπρόσθετη σύμβαση εργασίας και μισθό) απασχολούμαι καθημερινά.
Την 1η Σεπτεμβρίου 2021 προσελήφθην ως Προϊσταμένη Νηπιαγωγός στο ΣΥΣΤΕΓΑΖΟΜΕΝΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ…………., με κωδικό …………, το οποίο εδρεύει στη διεύθυνση ………………- Αθήνα. Με εξαίρεση αποκλειστικά και μόνο τις δημόσιες αργίες, έχω αναγκαστεί, υπό την απειλή της απόλυσης να παράσχω παράνομα την εργασία μου κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών των Χριστουγέννων και του Πάσχα, όπως και στο θερινό camp που λειτουργεί από τη λήξη του διδακτικού έτους (22 Ιουνίου 2022) μέχρι και τις 29 Ιουλίου 2022 (τελευταία Παρασκευή του Ιουλίου). Παράλληλα, από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Ιούνιο, η εργοδότριά μου μού επέβαλε τη μελέτη δέκα παιδιών δημοτικού (ως επί το πλείστον αποφοίτων του νηπιαγωγείου) στο κέντρο μελέτης που λειτουργεί χωρίς καμία νόμιμη άδεια στο χώρο του σχολείου. Ενώ, σύμφωνα με τη σύμβασή μου, το ωράριό μου είναι 8.30- 14.30, οι ώρες εργασίας στο χώρο του σχολείου είναι καθημερινά μέχρι τις 16.30. Η προετοιμασία του διδακτικού μου έργου και όλο το διοικητικό έργο, για το οποίο η νομοθεσία προβλέπει δύο ώρες ημερησίως, λάμβανε χώρα στην κατοικία μου αποκλειστικά απογευματινές ώρες. Ασφαλώς δεν έχω πληρωθεί καμία υπερωρία.
Αξίζει ίσως να αναφερθεί ότι, παρά την αρχική μας προφορική συμφωνία, η εργοδότριά μου είχε καταρτίσει και αποστείλει στην Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης … Αθήνας σύμβαση εργασίας με κατώτερο μισθό από το νόμιμο.
Ο μοναδικός λόγος που έχω αναγκαστεί να υποχωρήσω στην κατάφωρη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων μου, αποτελεί ο βιοπορισμός της οικογένειάς μου, η ανάγκη κάλυψης όλων των εξόδων διαβίωσης (ενοικίου και λογαριασμών) καθώς επίσης και η οικονομική υποστήριξη της μητέρας μου, η οποία υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα μέσα στη χρονιά. Το έτος που έχει προηγηθεί, έχω απειληθεί όχι μόνο με απόλυση, αλλά και με μη καταβολή του μηνιαίου δεδουλευμένου μισθού μου σε περίπτωση που έκανα οποιαδήποτε κίνηση διεκδίκησης, γεγονός που ειδικά αυτή τη χρονιά, θα οδηγούσε εμένα και την οικογένειά μου σε συνθήκες εξαθλίωσης.
Την Τρίτη 26 Ιουλίου η εργοδότριά μου, Χ.Θ,, ιδιοκτήτρια του συστεγαζόμενου νηπιαγωγείου, μου ανακοίνωσε ότι θα με απολύσει την Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022, τελευταία ημέρα λειτουργίας του θερινού camp, καθώς, όπως ανέφερε η ίδια, δεν προτίθεται «να μου πληρώσει τον μήνα Αύγουστο για να κάθομαι». Να σημειωθεί ότι με είχε απειλήσει με απόλυση και νωρίτερα, εάν αρνούμουν να εργαστώ κατά το θερινό camp. Επιπλέον, με ενημέρωσε ότι έχει ήδη βρει νηπιαγωγό για το επόμενο σχολικό έτος και πως δε με θέλει στο σχολείο της γιατί έχω εκφράσει δυσαρέσκεια για τον τρόπο λειτουργίας. Και την Τρίτη 26 Ιουλίου, απειλήθηκα για μη καταβολή του δεδουλευμένου μισθού του Ιουλίου, σε περίπτωση που προβώ σε οποιαδήποτε ενημέρωση των αρμόδιων αρχών.
Γνωρίζω ότι σύμφωνα με το Ν. 4713/2020 οι καταγγελίες σύμβασης των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στην ιδιωτική εκπαίδευση λαμβάνουν χώρα σύμφωνα με τις διατάξεις του κοινού εργατικού δικαίου, είναι δηλαδή αναιτιώδεις. Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο, προβλέπεται η υποχρέωση άμεσης αντικατάστασης των Προϊσταμένων της σχολικής μονάδας (Σ.Σ. και των απολυμένων εκπαιδευτικών). Από τα παραπάνω περιστατικά καθίσταται πρόδηλη, καταρχάς, η καταχρηστικότητα της επικείμενης απόλυσής μου. Επιπλέον όμως, είναι φανερό ότι η εργοδότριά μου, σκοπεύει να αφήσει το σχολείο χωρίς Προϊσταμένη μέχρι τον Σεπτέμβριο, αποκλειστικά και μόνο για λόγους ταμειακού συμφέροντος, γεγονός που είναι καταχρηστικό απέναντι στη νομοθεσία και την ανοχή που επιδεικνύει το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων το μήνα Αύγουστο για αντικατάσταση των εκπαιδευτικών.
Έχω επικοινωνήσει με δικηγόρο, ώστε να κινηθώ νομικά εναντίον της εργοδότριάς μου, ωστόσο το κόστος των δικαστικών εξόδων είναι υπέρογκο για τον μισθό που λαμβάνω και τα έξοδα διαβίωσης που χρειάζεται η οικογένειά μου. Επιπροσθέτως, ο δικηγόρος με ενημέρωσε ότι, δυστυχώς, ο χρόνος δικαστικής επίλυσης των εν λόγω διαφορών υπερβαίνει τα πέντε έτη, λόγω της δυνατότητας εκδίκασης των υποθέσεων και σε δεύτερο βαθμό. Ο ίδιος δικηγόρος μου έδειξε μία απόφαση καταχρηστικής καταγγελίας σύμβασης εκπαιδευτικού που ξεκίνησε το 2012 και κατέστη τελεσίδικη το 2020, αποθαρρύνοντάς με να κινηθώ μέσω της δικαστικής οδού. Λόγω αυτών, αισθάνομαι ανυπεράσπιστη και ανήμπορη απέναντι στην εξουσία της εργοδότριάς μου, σαν να μη ζω σε κράτος δικαίου….»
