Η παγκόσμια ημέρα του εκπαιδευτικού εορτάζεται από το 1994 κάθε 5η Οκτώβρη σε πάνω από 100 χώρες σε ανάμνηση της πρότασης των UNESCO και ILO (1966) για το στάτους και την κατάσταση των εκπαιδευτικών παγκοσμίως. Έκτοτε η UNESCO και η Education International κάνουν κάθε χρόνο μια καμπάνια για να ενημερώσουν τις κοινωνίες σχετικά με το ρόλο του δασκάλου, τη σοβαρότητα του λειτουργήματός του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
H φετινή καμπάνια έχει ως τίτλο «Νέοι Εκπαιδευτικοί, το μέλλον του επαγγέλματος». Στόχος της καμπάνιας είναι να ευαισθητοποιηθούν κυβερνήσεις, συνδικάτα, φορείς και θεσμοί, ώστε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού να γίνει ελκυστικό και να αποτελεί την πρώτη επιλογή των νέων. Το θέμα της καμπάνιας θίγει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική δημόσια εκπαίδευση, καθώς έχουμε το μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας εκπαιδευτικών στην ΕΕ (46 στην Α/μια και 51 στη Β/μια για τους μόνιμους). Θυμίζουμε ότι εδώ και 11 χρόνια δεν έχουν γίνει μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, με αποτέλεσμα ο αριθμός των αναπληρωτών να έχει αγγίξει το 15%. Το ποσοστό αυτό θεωρείται επικίνδυνο ακόμη και για τον ΟΟΣΑ που έχει μια προσέγγιση μάλλον φιλική προς την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, καθώς στην τελευταία έκθεση για την Παιδεία τόνισε πως ο αριθμός είναι εξαιρετικά υψηλός και πως όλα τα σχολεία (δημόσια και ιδιωτικά) θα πρέπει να έχουν σταθερό προσωπικό που θα ωριμάζει με το χρόνο για να αυξηθεί η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Τόσο όμως η ηλικία όσο και το ποσοστό μόνιμων-αναπληρωτών έρχεται σε δεύτερη μοίρα, όταν σε παγκόσμιο επίπεδο το λειτούργημα του εκπαιδευτικού βρίσκεται αντιμέτωπο με μεγάλες προκλήσεις. Χιλιάδες συνάδελφοί μας στην Αφρική, στην Ασία, ακόμη και στις «πολιτισμένες» ΗΠΑ διώκονται για τα φρονήματά τους και τον τρόπο που διδάσκουν, ενώ το τέρας της εμπορευματοποίησης της Παιδείας που επιτίθεται στα εκπαιδευτικά συστήματα ανά τον κόσμο απειλεί μεταξύ άλλων στοιχειώδη ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Σε ορισμένες χώρες που λειτουργούν τα περιβόητα «ελεύθερα-ανεξάρτητα» σχολεία απαγορεύεται στους συναδέλφους να συνδικαλίζονται, με αποτέλεσμα να διδάσκουν υπό τραγικές συνθήκες και να αμείβονται με άθλιους μισθούς. Την προσπάθεια αυτή εξαθλίωσης των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών από συγκεκριμένους επιχειρηματικούς κύκλους τη ζούμε και εδώ στη χώρα μας εδώ και περίπου μια δεκαετία.
Αυτήν ακριβώς την εξάπλωση της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης επεσήμανε στη θεμελιώδη απόφασή της η Γενική Συνέλευση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (2015) που προειδοποιεί για τους κινδύνους εμπορευματοποίησης του δημόσιου και κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης και μιλά για την αναγκαιότητα τα κράτη-μέλη του Οργανισμού να θεσπίσουν αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο ελέγχου των ιδιωτικών φορέων παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Η ΟΙΕΛΕ από το 2016 έχει καλέσει σε διάλογο όλους τους φορείς της εκπαίδευσης για την αντιμετώπιση του φαινομένου, ώστε να προστατευθεί το κοινωνικό αγαθό της Παιδείας και να παταχθούν οι ανισότητες.
Την ημέρα αυτή λοιπόν εμείς, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, τη χρησιμοποιούμε για να θυμίσουμε σε όλες και όλους τους συναδέλφους ότι τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ότι η επαγγελματική μας αξιοπρέπεια, η ιδιότητα του λειτουργού της εκπαίδευσης, η δυνατότητα να παρέχουμε παιδεία για ελεύθερους, ανεξάρτητους, δημοκρατικούς πολίτες δεν είναι δεδομένα, αλλά διασφαλίζονται μέσα από συνεχή αγώνα μέσα από το εκπαιδευτικό κίνημα, μέσα από την ΟΙΕΛΕ και τα σωματεία της.
