Τότε ήταν η αμερικανοκίνητη δικτατορία που έπνιγε δικαιώματα, που καταπίεζε την κοινωνία, που αφαιρούσε το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Σήμερα είναι η κλεπτοκρατία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η βαρβαρότητα του νεοφιλελευθερισμού και του καπιταλισμού του καζίνο που βυθίζουν τις κοινωνίες σε απόγνωση, που οξύνουν τις ανισότητες και που τροφοδοτούν καθημερινά τις στρατιές των εκατομμυρίων νέων, των αποκλεισμένων από την εργασία και την εκπαίδευση, των απόκληρων. Που τροφοδοτούν τον εξτρεμισμό, τη βία, την τρομοκρατία.
Γι’ αυτό η θυσία των νεκρών του Πολυτεχνείου είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Διότι η ριζική ανατροπή του άρρωστου κόσμου που ζούμε γίνεται μόνο μέσα από αγώνες. Και τώρα ο εχθρός είναι απείρως ισχυρότερος και η μάχη απαιτεί τη συστράτευση όλων μας.
Τάσος Λειβαδίτης – Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα΄ ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ΄ τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!
