Στην πιο δύσκολη περίοδο της νεότερης ιστορίας για την εκπαίδευση και την κοινωνία, η ελπίδα της αναγέννησης, της αναδημιουργίας και της ανάστασης φαντάζει αδύναμη, εγκλωβισμένη ανάμεσα στον κυνισμό και στη βαρβαρότητα ανελέητων πολιτικών για τους εργαζόμενους, για τους αδύναμους, για τους μη προνομιούχους και στην καταστροφική επέλαση της πανδημίας.
Όμως η αυγή έρχεται μετά από το πιο βαθύ σκοτάδι. Με ενότητα και αγώνα, με αλληλεγγύη και χωρίς φόβο θα νικήσουμε τις δυνάμεις του ζόφου και θα δώσουμε και πάλι σε κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο την αξιοπρέπεια να διδάξει με το κεφάλι ψηλά τα παιδιά μας.
Με αυτές τις σκέψεις, ο Πρόεδρος και το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ ευχόμαστε στους εκπαιδευτικούς και στο υποστηρικτικό προσωπικό των ιδιωτικών σχολείων χρόνια πολλά και Καλή Ανάσταση.
Γιάννης Ρίτσος, «Εαρινή Συμφωνία» (1938)
(Απόσπασμα)
«Άκου τα σήμαντρα
των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά
από πολύ βαθιά.
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών.
Άκου τα σήμαντρα
των εαρινών εκκλησιών.
Είναι οι εκκλησίες
που δε γνώρισαν τη σταύρωση
και την ανάσταση.
Γνώρισαν μόνο τις εικόνες
του Δωδεκαετούς
που ‘χε μια μάνα τρυφερή
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα
της επερχόμενης Μαγδαληνής.
Χριστέ μου
τι θα ‘τανε η πορεία σου
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο
στα σκονισμένα πόδια σου;».
