NA ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΣΧΟΛΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΑ» ΜΜΕ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΛΥΣΣΑΛΕΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ: ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ
Αναβιώνει το «μαύρο» μέτωπο των εκπροσώπων των σχολαρχών και των «πρόθυμων-συνεργαζόμενων ΜΜΕ». Μετά από την έκδοση της εγκυκλίου του ΥΠΠΕΘ για επείγοντα έλεγχο για τα στοιχεία αδειοδότησης των ιδιωτικών Γυμνασίων και Λυκείων τόσο ο ΣΙΕΙΕ όσο και τα γνωστά δημοσιογραφικά κέντρα-σπόνσορες εξεμάνησαν με τα κλασικά επιχειρήματα «αφήστε μας ήσυχους», «όχι στον κρατικό έλεγχο», «σοβιετικές παρεμβάσεις» κ.λπ. Τι κρύβεται όμως πίσω από την ενορχηστρωμένη αυτή υστερία; Τι φοβούνται όσοι σήμερα μάχονται λυσσαλέα εναντίον ελέγχων που σε όλη την ΕΕ θεωρούνται ρουτίνα;
Η ΚΟΜΠΙΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΑΓΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Η πρόσφατη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για έλεγχο των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ήταν μια αναγκαία κίνηση που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει τουλάχιστον 4 χρόνια πριν, όταν η ΟΙΕΛΕ κατήγγειλε την περίφημη κομπίνα δήθεν αλλαγής εταιρείας στην οποία άρχισαν να προβαίνουν ορισμένοι σχολάρχες (τουλάχιστον 38 σχολεία) προκειμένου να εμφανίσουν μια δήθεν νέα επιχείρηση και έτσι:
- Να απαλλαγούν από την υποχρέωση καταβολής χρεών του παλιού σχολείου στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία
- Να μην καταβάλλουν δεδουλευμένες αποδοχές (συχνά πολλών μηνών) στους εργαζόμενους
- Να μπορούν να απολύσουν μαζικά και χωρίς αποζημίωση το παλιό εκπαιδευτικό προσωπικό
Με ποιο τρόπο πραγματοποιούνταν η κομπίνα; Συνήθως με την «ελαφρά» αλλαγή ονομασίας (παράδειγμα, τα Εκπαιδευτήρια Παπαχαραλάμπους μετονομάστηκαν σε …Παπαχαραλάμπειο Εκπαιδευτήριο) και με την ανάληψη της ιδιοκτησίας από συγγενικό πρόσωπο του ιδιοκτήτη (επιστρατεύτηκαν γαμπροί, νύφες, ξαδέλφια κλπ). Έτσι, λοιπόν, οι επιτήδειοι (πρόκειται για τα περίφημα 38 σχολεία, των οποίων τα στοιχεία έχει το Υπουργείο Παιδείας) εμφάνιζαν μια «καθαρή», νέα εταιρεία με μηδενικά χρέη σε εργαζόμενους, κράτος και ασφαλιστικά ταμεία! Η απάτη των εν λόγω «επιχειρηματιών» οδηγεί σε φοροδιαφυγή και σε εργασιακό Μεσαίωνα άνευ προηγουμένου.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΧΟΛΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΜΜΕ – ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΟΙ ΕΛΕΓΧΟΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Γίνεται αντιληπτό, για ποιο λόγο οι εκπρόσωποι των σχολαρχών δεν θέλουν τους ελέγχους. Αυτοί (και τα ΜΜΕ που έχουν εργολαβικά αναλάβει την «υπεράσπισή» τους) που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για δήθεν «μεταρρυθμίσεις», αυτό για το οποίο πραγματικά κόπτονται είναι η απόσυρση κάθε ελέγχου και η δημιουργία μιας ζούγκλας, όπου θα επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού. Μέχρι πριν από λίγο καιρό η νεοφιλελεύθερη ουτοπία των σχολαρχών λειτουργούσε περίφημα με αποτέλεσμα να οργιάζει η μαύρη εργασία, η φοροδιαφυγή, η έκδοση παράνομων τίτλων σπουδών. Τώρα που σταδιακά αποκαθίστανται πτυχές νομιμότητας στην ιδιωτική εκπαίδευση και κόβονται άθλια συντεχνιακά προνόμια μιας ολιγομελούς ομάδας που στοιχίζει στην ελληνική κοινωνία εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, οι αντιδράσεις είναι λυσσαλέες.
Στην προκειμένη περίπτωση, η νομοθεσία είναι σαφής. Δεν υπάρχει «νέα» επιχείρηση, εάν έχουμε την ίδια κτηριακή υποδομή και τους ίδιους μαθητές, εάν η άδεια ανήκει σε συγγενικό πρόσωπο μέχρι δευτέρου βαθμού και αν οι «παλιοί» ιδιοκτήτες είχαν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα. Η εντολή του ΥΠΠΕΘ για ελέγχους που τόσο έχει εξοργίσει το Σύνδεσμο των ιδιοκτητών και τα γνωστά δημοσιογραφικά συγκροτήματα, καλεί τις Διευθύνσεις να διαπιστώσουν τα ως άνω στοιχεία και, επιπλέον, εάν τα σχολεία έχουν τη νομική μορφή για την οποία αδειοδοτήθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας. Είναι απολύτως βέβαιο ότι οι έλεγχοι, τουλάχιστον στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, θα διαπιστώσουν ότι πρόκειται για τα ίδια (τα παλιά) σχολεία, με ιδιοκτήτες συγγενείς των παλιών ιδιοκτητών και στους ίδιους χώρους με τους ίδιους μαθητές.
ΥΠΟΣΑΧΑΡΙΑ ΑΦΡΙΚΗ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ «ΦΙΛΙΚΑ» ΜΜΕ
Βασικό ιδεολογικό πρόταγμα όσων σήμερα δεν θέλουν κανένα έλεγχο στα «μαγαζιά» τους είναι η επίκληση της …Ευρώπης. «Δεν θέλουμε Σοβιετία, θέλουμε Ευρώπη», φωνάζουν. Βεβαίως, επειδή δεν γνωρίζουν (ή καμώνονται ότι δεν γνωρίζουν), πως οι όροι ίδρυσης και λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων στην Ε.Ε. είναι εξαιρετικά αυστηροί και μόνο στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία έχει επιβληθεί τέτοιου μεγέθους νομοθετική απορρύθμιση (διόλου τυχαία, και στις δύο χώρες επεβλήθησαν Μνημόνια με ολέθριες συνέπειες για την εργατική νομοθεσία και τα δημόσια αγαθά). Σε οποιαδήποτε χώρα της Ένωσης, τα περισσότερα από τα εγχώρια ιδιωτικά σχολεία θα είχαν βάλει λουκέτο λόγω βαρύτατων παραβιάσεων της νομοθεσίας.
Όμως εδώ βρίσκουν και τα κάνουν, Βρίσκουν κάποιους πρόθυμους πολιτικούς που νομοθετούν χαρίζοντας εκατομμύρια στους σχολάρχες. Βρίσκουν πρόθυμα στελέχη στο Υπουργείο Παιδείας και στα εποπτικά του όργανα για να κάνουν τα στραβά μάτια στις παρανομίες τους. Βρίσκουν ΜΜΕ που διοχετεύουν καθημερινά την προπαγάνδα της διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης υπέρ του σχολείου-επιχείρηση, ΜΜΕ που φιμώνουν τη φωνή των εργαζόμενων. Από την πρακτική τους πλήττονται το δημόσιο και κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης, η αξιοκρατία, η διαφάνεια και η ισονομία ανάμεσα στους μαθητές, τα ασφαλιστικά ταμεία, το σύνολο δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας.
Άρα, λοιπόν, ούτε Σοβιετία, αλλά ούτε και Ευρώπη θέλουν σχολάρχες και συνεργαζόμενοι δημοσιογράφοι. Το όνειρό τους είναι να γίνει η χώρα μια απέραντη, ασύδοτη Banana Republic, με αφεντάδες και σκλάβους. Ε, δεν θα τους περάσει.
