ΑρχικήΑνακοινώσειςTo Παράρτημα ΣΙΕΛ στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα αποχαιρετά τον μαθητή του σχολείου και...

To Παράρτημα ΣΙΕΛ στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα αποχαιρετά τον μαθητή του σχολείου και πρωταθλητή πυγμαχίας Βασίλη Τόπαλο

- Advertisement -spot_img

Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσε η είδηση του θανάτου του νεαρού πρωταθλητή πυγμαχίας Βασίλη Τόπαλου σε ηλικία μόλις 16 ετών που εδώ και καιρό έδινε σκληρή μάχη στο νοσοκομείο. Ο Βασίλης ήταν μαθητής στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα και οι συνάδελφοι στο Παράρτημα του ΣΙΕΛ στο σχολείο εξέδωσαν το δικό τους αποχαιρετισμό σε ένα νέο παιδί που τόσο άδικα έφυγε από τη ζωή:

Για το Βασίλη

Όταν στις 16/12 πληροφορηθήκαμε το σοβαρό τραυματισμό του Βασίλη, ευχηθήκαμε όλοι να καταφέρει να βγει νικητής στον πιο σημαντικό αγώνα που έπρεπε να δώσει: τον αγώνα για τη ζωή του. Προχθές, με βαθιά θλίψη, πληροφορηθήκαμε ότι ο αγαπημένος μαθητής Βασίλης Τόπαλος, ο Βασίλης μας,δεν είναι πια μαζί μας.

Ο Βασίλης, αν και μόλις 16 χρονών, τίμησε τον αθλητισμό και τη χώρα κατακτώντας το χρυσό Ευρωπαϊκό μετάλλιο στην πυγμαχία. Ωστόσο για εμάς, τους καθηγητές του, η απώλεια της ζωής ενός μαθητή, ενός παιδιού μας είναι δυσβάσταχτη. Σε μας θα λείψει ένα παιδί που, με απίστευτη προθυμία και προσπάθεια, ανταποκρινόταν στις μαθητικές του υποχρεώσεις- παρά το βεβαρυμένο πρόγραμμά του. Θα μας λείψει το χιούμορ και η σχέση με τους συμμαθητές του. Θα μας λείψει η σεμνότητα με την οποία αντιμετώπισε το χειροκρότημα των συμμαθητών του στο Β3, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Αλλά περισσότερο από όλα θα μας λείψει το φωτεινό του χαμόγελο.

Αγαπημένε μας Βασίλη…

Μας είναι δύσκολο να σου πούμε αντίο. Θέλουμε,όμως,να σου πούμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Σε ευχαριστούμε που υπήρξες ένας άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή μας. Σε ευχαριστούμε που μας τίμησες με πολλούς τρόπους. Σε ευχαριστούμε που υπήρξες ένα παιδί- πρότυπο. Σε ευχαριστούμε για όσες φορές μας έκανες περήφανους με τη στάση σου.

Αγαπημένε μας Βασίλη… Κρατάμε στην ψυχή μας το χαμόγελό σου και σου αφιερώνουμε μια τελευταία σκέψη, δανεισμένη από το Γ. Ρίτσο:

“Σχήμα της απουσίας”

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους, τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο.

Πάντα εκεί – Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια.

Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση μα απ’ την αύξηση.

Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους, είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.

Κάποτε, μες στο βράδυ, ένα παιδί σηκώνεται και φεύγει ανεξήγητα χωρίς κανείς να το μαλώσει’ σηκώνεται αργά, απροειδοποίητα, εκεί που καθόταν ήσυχα στο χώμα κι η θέση του στο χώμα μένει ζεστή και το σχήμα της στάσης του αχνίζει ακόμη στο δροσερόν αέρα σχηματίζοντας ένα άλλο παιδί από υπόλευκη ζέστα.

Τότε ολόγυρα μαζεύονται, σα γύρω από μιαν άσπρη φωτιά, τα μικρά πρόβατα να ζεσταθούνε’ και λίγο πιο πέρα ένα ψηλό, ολομόναχο, άσπρο άλογο φέγγοντας όλο κάτω απ΄ την αστροφεγγιά κλαίει με μεγάλα, κατάφωτα δάκρυα, κρατώντας ολόρθο το κεφάλι του.

- Advertisement -spot_img
Δείτε επίσης
Ανακοινώσεις
- Advertisement -spot_img