«Ζει, ζει, ο Τεμπονέρας ζει,
Με Πέτρουλα-Λαμπράκη μας οδηγεί»
Το δίστιχο αυτό έμελλε να γίνει σύνθημα μιας ολόκληρης γενιάς που γνώρισε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 την απόπειρα εφαρμογής ενός βάρβαρου και ακραίου νεοσυντηρητικού/νεοφιλελεύθερου προγράμματος στην Παιδεία. Το κίνημα μαθητών, φοιτητών, γονέων και εκπαιδευτικών θρήνησε τότε το δικό του μάρτυρα, τον καθηγητή Μαθηματικών Νίκο Τεμπονέρα που έπεσε νεκρός από το χέρι αδίστακτου ακροδεξιού τραμπούκου, κινητοποιημένου από τους παρακρατικούς μηχανισμούς της εποχής.
Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη δια του Υπουργού Παιδείας της Βασίλη Κοντογιανόπουλου επεχείρησε το φθινόπωρο του 1990 να θέσει σε εφαρμογή ένα πολυνομοσχέδιο που προέβλεπε φρονηματιστικές/εθνικιστικές πρακτικές σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ισοπέδωνε τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση καταργώντας τη δωρεάν παροχή συγγραμμάτων, τη δωρεάν σίτιση και στέγαση, μπάζοντας από το παράθυρο τη δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ. Στην πρόκληση των ακραίων νεοφιλελεύθερων, δεκάδες χιλιάδες μαθητών και φοιτητών έδωσαν βροντερή απάντηση καταλαμβάνοντας την πλειονότητα των σχολείων και των σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ, διοργανώνοντας ταυτόχρονα τις μαζικότερες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Αμέσως μετά τις εορτές των Χριστουγέννων έφθασε η πληροφορία σε συνδικάτα και κόμματα της αντιπολίτευσης ότι η ΝΔ μέσω παρακρατικών μηχανισμών θα επιχειρούσε να σπάσει βίαια τις καταλήψεις. Ομάδες γονέων και εκπαιδευτικών ξεκίνησαν να περιφρουρούν τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών.
Την 8/1 στην Πάτρα, άντρο τότε ακροδεξιών και παρακρατικών ομάδων, ο Πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ της περιοχής Γιάννης Καλαμπόκας (και εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος της ΝΔ) με 30 τραμπούκους επεχείρησαν να ανακαταλάβουν το Σχολικό Συγκρότημα 3ου & 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας. Στα επεισόδια που ακολούθησαν ο καθηγητής Μαθηματικών Νίκος Τεμπονέρας έπεσε νεκρός από χτύπημα με λοστό που του κατάφερε ο Καλαμπόκας. Μια βίαιη εποχή είχε μόλις αποκτήσει το δικός της σύμβολο και ο Τεμπονέρας πέρασε στην αθανασία και στη συλλογική μνήμη του κόσμου της εκπαίδευσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι δολοφόνος του, προφανώς εισπράττοντας τα «ένσημα» της δράσης του από τους πολιτικούς του προστάτες, εργάζεται ως διευθυντικό στέλεχος σε δημόσιο οργανισμό. O tempora, o mores…
Τα διδάγματα εκείνης της περιόδου παραμένουν επίκαιρα. Η τελευταία πενταετία απέδειξε πόσο κοντά συμπλέει το ακραίο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού με φασιστικές και ανελεύθερες πρακτικές και πολιτικές που επιχειρούν να ανατρέψουν το Σύνταγμα και τα δημόσια αγαθά προς όφελος των ολίγων.
Η ΟΙΕΛΕ και ο κλάδος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ. Και θα συνεχίσουν τον αγώνα εκείνης της γενιάς για μια εκπαίδευση δημόσια και ποιοτική, για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επιχειρούν να τσακίσουν το αγαθό της Παιδείας μετατρέποντάς το σε λάφυρο για τις δυνάμεις της αγοράς.
Ο Νίκος Τεμπονέρας ζει…
