Η προσχολική αγωγή είναι ο φτωχός συγγενής της εκπαιδευτικής οικογένειας, ενώ θα έπρεπε εκεί να στρέφεται μεγάλο βάρος των πολιτικών που ασκούνται στο χώρο της Παιδείας. Τον Ιανουάριο του 2017 η ΟΙΕΛΕ κατέθετε στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής την πιο κάτω θέση:
«Θεωρούμε σημαντική την προτεινόμενη επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, θα πρέπει όμως αυτή να κατευθυνθεί όχι μόνο προς τα πάνω, αλλά και προς τα κάτω, καλύπτοντας την προσχολική ηλικία για να καταπολεμηθούν από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού οι κοινωνικές και οι εκπαιδευτικές ανισότητες».
Τον Οκτώβριο του 2017 ο Υπουργός Παιδείας δεσμεύτηκε για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής στο δημόσιο νηπιαγωγείο. Μάλιστα ήταν κατηγορηματικός στο ποιοι θα διδάσκουν, λέγοντας πως εκπαιδευτικές υπηρεσίες θα παρέχουν μόνο νηπιαγωγοί. Διάταξη νόμου προβλέπει την εφαρμογή της σε βάθος τριετίας.
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως ιστορικά η υπαγωγή του νηπιαγωγείου στον έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας έχει θεσμοθετηθεί από το 1929, ενώ το 1976 με το νόμο 309/1976 προβλέπεται σ’ αυτά η παροχή Γενικής Εκπαίδευσης με υποχρεωτικό χαρακτήρα.
Κατά το Σύνταγμα, η ιδιωτική εκπαίδευση τίθεται υπό την εποπτεία της πολιτείας και δη υπό τον έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας. Τούτο σημαίνει πως η επέκταση της υποχρεωτικότητας στην προνηπιακή τάξη θα πρέπει άμεσα να εφαρμοστεί με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Τούτο σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί που θα εργάζονται στα προνηπιακά τμήματα θα πρέπει:
- Να είναι απόφοιτοι Πανεπιστημιακών Τμημάτων Προσχολικής Αγωγής
- Να έχουν εγγραφεί στην επετηρίδα ιδιωτικών εκπαιδευτικών
- Να έχουν διοριστήριο από το Υπουργείο Παιδείας, όπως και οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί που εργάζονται στην τυπική ιδιωτική εκπαίδευση, επομένως με τους ίδιους όρους εργασίας και αμοιβής (Ν. 682/77).
Η «ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ» ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Η αδυναμία της Πολιτείας μέχρι σήμερα να προσφέρει δημόσια δωρεάν και ποιοτική προσχολική αγωγή σε όλα τα παιδιά, έχει εκθρέψει μια «παιδαγωγική βιομηχανία» που εισπράττει από τις χειμαζόμενες ελληνικές οικογένειες εκατομμύρια ευρώ. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα δίδακτρα στους παιδικούς σταθμούς για την προνηπιακή τάξη είναι ίσα, ή και ξεπερνούν τα δίδακτρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία και μάλιστα την ώρα που το προσωπικό (συνήθως απόφοιτοι ΙΕΚ, ή ΤΕΙ) αμείβονται με ψίχουλα.
Οι επιχειρηματίες του χώρου βλέπουν με ιδιαίτερη δυσαρέσκεια την πρόθεση της πολιτείας να θεσπίσει υποχρεωτική δημόσια προσχολική αγωγή. Πλέον, χάνουν ένα σημαντικό κομμάτι της πίτας. Δείχνουν ότι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, εμμένοντας σε πρακτικές του παρελθόντος και ποντάροντας, όχι στην ποιότητα, αλλά στο φτηνό εργατικό δυναμικό και με έμφαση στη φύλαξη κι όχι στην αγωγή.
Πάγια θέση της Ομοσπονδίας μας είναι η παροχή δημόσιας, ποιοτικής εκπαίδευσης σε όλους τους πολίτες. Ωστόσο, όταν το αγαθό παρέχεται από ιδιώτες, αυτό θα πρέπει να συμβαίνει υπό την αυστηρή εποπτεία της πολιτείας, με όρους και προϋποθέσεις. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό, όταν η εκπαιδευτική διαδικασία αφορά μικρά παιδιά που, με τη σημερινή πραγματικότητα, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ανθρώπων με μοναδικό στόχο το κέρδος.
