Η ΟΙΕΛΕ εκφράζει την απόλυτη συμπαράστασή της και ενώνει τη φωνή της με τους δημόσιους συναδέλφους μας που σήμερα δίνουν τη δική τους μάχη αξιοπρέπειας. Μια μάχη υπό δυσκολότατες συνθήκες, με την εργασία στα σχολεία να γραφειοκρατικοποιείται και να εντατικοποιείται την ώρα που οι αποδοχές μας είναι πενιχρές, με το γονεϊκό bullying να εντείνεται, με τη νεανική βία να γιγαντώνεται παράλληλα με τις ανισότητες και την κοινωνική παθογένεια.
Με κατάπληξη πληροφορηθήκαμε ότι η σημερινή απεργία της ΔΟΕ κρίθηκε «παράνομη ως καταχρηστική». Μια προγραμματισμένη απεργία που ανακοινώθηκε εδώ και καιρό, με αιτήματα που είναι ορθολογικά και δίκαια. Αύξηση μισθών, επαναφορά των δώρων, συλλογική σύμβαση για θεσμικές διεκδικήσεις του κλάδου. Αιτήματα που κατατίθενται νόμιμα από εργατικά σωματεία σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο και που διεκδικούνται με κινητοποιήσεις. Δυστυχώς, «προκάτ» αποφάσεις της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης φιμώνουν την συνδικαλιστική έκφραση και τη δυνατότητα των εκπαιδευτικών να παλέψουν για αξιοπρέπεια και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τη συνδικαλιστική έκφραση φιμώνουν και οι αποφάσεις οργάνων του Υπουργείου Παιδείας που καταδιώκουν πειθαρχικά «ανυπότακτους» συναδέλφους. Αν προκληθούμε, θα δώσουμε στη δημοσιότητα στοιχεία Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ο οποίος, την ώρα που στέλνει δεκάδες απεργούς σε πειθαρχικά συμβούλια, ζητά από το Υπουργείο Παιδείας να συνεχίσει τη λειτουργία του ιδιωτικό σχολείο που βάζει λουκέτο λόγω ποινικών ευθυνών του ιδιοκτήτη…
Μήπως θεωρούν κάποιοι ότι οι εκπαιδευτικοί μας είναι «επαγγελματίες» απεργοί; Τουναντίον. Η απεργία κόβει πολύτιμα μεροκάματα από τον ήδη απελπιστικά μικρό μισθό. Επιπλέον, κανένας ευσυνείδητος εκπαιδευτικός δεν θέλει να αποχωρίζεται την τάξη του, τα παιδιά του, να φέρνει σε δύσκολη θέση εργαζόμενους γονείς. Όχι. Παλεύει για καλύτερες συνθήκες μέσα στα σχολεία, καλύτερα αναλυτικά προγράμματα, καλύτερα βιβλία, ασφαλή κτήρια και εγκαταστάσεις, καλύτερους μισθούς για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις ανάγκες του. Ας μην ξεχνά κάθε πολίτης, μεταξύ πολλών άλλων:
- Ότι ο μισθός του νεοδιοριζόμενου μετά βίας ξεπερνά τα 800 ευρώ καθαρά, (κι αυτό, αν έχει πλήρες ωράριο)
- Ότι πολλοί από τους αναπληρωτές που καλούνται να διορθώνουν εγκληματικά λάθη και παραλείψεις της πολιτείας υπηρετώντας σε δυσπρόσιτες ή σε τουριστικές περιοχές, αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα επιβίωσης
- Ότι η εργασία του εκπαιδευτικού έχει πολλαπλασιαστεί και το κόστος ζωής έχει εκτιναχθεί τη στιγμή που ο μισθός του είναι περίπου 30% κάτω από αυτά που έπαιρνε το 2011
- Ότι οι νέες και οι νέοι εγκαταλείπουν μαζικά τις καθηγητικές σχολές, λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης και της κοινωνικής απαξίωσης του εκπαιδευτικού επαγγέλματος. Σε κάποια τμήματα ΑΕΙ, οι βάσεις είναι τραγικά χαμηλές, γεγονός που γεννά φόβο για την ποιότητα της εκπαίδευσης σε κρίσιμες ειδικότητες τις επόμενες δεκαετίες.
Εμείς στην ιδιωτική εκπαίδευση ζούμε το δικό μας Γολγοθά, υπηρετώντας υπό το χειρότερο εργασιακό καθεστώς τουλάχιστον από το 1958 κι έπειτα. Δίνουμε κι εμείς τον αγώνα μας ενάντια σε πανίσχυρους αντιπάλους που έχουν μεγάλη οικονομική ισχύ και πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας. Δεν ξεχνούμε όμως τους δημόσιους συναδέλφους μας, μόνιμους και αναπληρωτές, και στέκουμε στο πλευρό τους. Μόνο ενωμένοι, όλοι μαζί, μπορούμε να πετύχουμε ένα καλύτερο αύριο για την Παιδεία, για τον κλάδο, για τις νέες γενιές.
Τη δική μας απάντηση θα τη δώσουμε με τη μαζική μας συμμετοχή στην μεγάλη, Γενική Απεργία της 20ης Νοεμβρίου.