Η ΟΙΕΛΕ υποχρεώνεται να επανέλθει, για τελευταία ελπίζουμε φορά, σε νέο παραλήρημα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και παραπλάνησης χιλιάδων εκπαιδευτικών σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών από μια ομάδα άσχετων στο διαδίκτυο.
Δεν θα ασχολούμασταν ούτε με τις απίστευτες νομικές ακροβασίες που χρησιμοποιούν για να ταΐζουν υποσχέσεις έναν βαθιά τραυματισμένο και απεγνωσμένο κόσμο, ούτε με τις ύβρεις με τις οποίες περιλούζουν εδώ και δύο χρόνια την ΟΙΕΛΕ και τις οποίες ανεχόμαστε. Το πράττουμε από σεβασμό για τους εκατοντάδες αγωνιστές είτε ανένταχτους, είτε από το σοσιαλιστικό χώρο, είτε από την ανανεωτική και την κομμουνιστική Αριστερά, που τις τελευταίες δεκαετίες έδωσαν την ψυχή και το αίμα τους κόντρα σε Θεούς και δαίμονες για να υπογραφούν συλλογικές συμβάσεις και για να βελτιωθεί η σκληρή πραγματικότητα του κλάδου και που πολλοί από αυτούς δεν είναι πια μαζί μας. Ανθρώπους που η θρασεία αυτή ομάδα τόλμησε να χαρακτηρίσει ως «εργοδοτικούς», διότι, λέει, υπάρχει νόμος από το 1940 που ίσχυε μέχρι το 2014 (!) και εξομοίωνε πλήρως βαθμολογικά και μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων με τους συναδέλφους τους σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών.
Άρα, καταλήγουν οι «φωστήρες», όλοι αυτοί που υπέγραφαν συλλογικές συμβάσεις τις τελευταίες δεκαετίες τα είχαν κάνει πλακάκια (!!) με τους ιδιοκτήτες. Οι “εργοδοτικοί” αυτοί, κατά την “ομάδα”, ήταν συνάδελφοι που κυνηγήθηκαν άγρια, που μπήκαν σε «μαύρες λίστες» και δεν τους προσλάμβανε κανείς, που αντιμετώπισαν στο δρόμο και στα δικαστήρια τον εργοδότη. Και τα λένε αυτά οι απίθανοι αυτοί τύποι που δεν έχουν δώσει μισή σοβαρή μάχη στη ζωή τους αλλά κάνουν «συνδικαλισμό» του πληκτρολογίου και δεν έχουν κανένα νόμιμο δικαίωμα εκπροσώπησης εκπαιδευτικών.
Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν επικίνδυνο. Αν δεν απευθύνονταν μέσω της ομάδας τους σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, πολλοί εκ των οποίων δικαιολογημένα δεν έχουν τις νομικές γνώσεις και τους πιστεύουν. Συναδέλφων που θεωρούν ότι η ομάδα αυτή θα τους οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας, θα τους φέρει στο πιάτο έναν νόμο (!) που θα τους δώσει το μισθολόγιο του δημοσίου!! Που έχουν πιστέψει από τη νοσηρή προπαγάνδα της «ομάδας» ότι οι συλλογικές συμβάσεις, το μόνιμο αίτημα του κόσμου της εργασίας σε όλο τον πλανήτη, το μόνο όπλο που έχουν οι εργαζόμενοι για να βελτιώσουν τη ζωή τους, είναι όπλο του Σατανά, κόλπο της εργοδοσίας!
Ακολουθεί η ανάλυση του νομικού μας επιτελείου και στη συνέχεια μερικές συμπληρωματικές παρατηρήσεις:
Το νομικό επιτελείο της ΟΙΕΛΕ για το πλαίσιο σχετικά με τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών
“Tα άρθρα 63 κι έπειτα του Α.Ν. 2545/1940 «περί ιδιωτικών φροντιστηρίων και οικοτροφείων» αναφέρονται στη λειτουργία των φροντιστηρίων. Το άρθρο 71 παρ. 2 του αναγκαστικού αυτού νόμου ορίζει ότι «η μισθοδοσία του διδακτικού προσωπικού των φροντιστηρίων δεν δύναται να είναι κατωτέρα της υπό του άρθρου 38 καθοριζομένης μισθολογικής κλίμακος, παρέχεται δε βάσει συντασσομένου κανονικού μισθολογίου και σχετικών αποδείξεων των δικαιούχων». Η διάταξη του άρθρου 38 παρ. 1 του Α.Ν. 2545/1940 καθόριζε τη μισθολογική αυτή κλίμακα και συγκεκριμένα σε δραχμές «κατ’ ελάχιστον όριον την δι’ εκάστην εβδομαδιαίαν ώραν διδασκαλίας μηνιαίαν αντιμισθίαν των εν ιδιωτικοίς σχολείοις υπηρετούντων εκπαιδευτικών λειτουργών». Με βάση τη διάταξη αυτή, είχαν θεσπιστεί συγκεκριμένα μισθολογικά κλιμάκια κατά ποσό, χωρίς καμία σύνδεση με το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, τα οποία καθόριζαν τα κατώτατα όρια αμοιβών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Η διάταξη όμως αυτή ούτως ή άλλως έπαυσε να ισχύει μετά τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 του Ν.Δ. 3855/1958, κατά την οποία «αι αποδοχαί του διδακτικού προσωπικού των ιδιωτικών σχολείων παρακολουθούν τας αποδοχάς μετά των πάσης φύσεως επιδομάτων, ως και τας εκάστοτε αυξομειώσεις, των εν ενεργεία ομοιοβάθμων των δημοσίων εκπαιδευτικών λειτουργών». Τότε, για πρώτη φορά, υπήρξε η εξομοίωση των αποδοχών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών λειτουργών με των δημοσίων, τα δε μισθολογικά κλιμάκια του άρθρ. 38 Α.Ν. 2545/1940, στα οποία παρέπεμπε το άρθρο 71 του ίδιου νόμου, καταργήθηκαν. Εξ άλλου και κατά το άρθρο 36 παρ. 1 του Ν. 682/1977 «περί ιδιωτικών σχολείων γενικής εκπαιδεύσεως και σχολικών οικοτροφείων», όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 του Ν. 817/1978, «οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί λαμβάνουν τουλάχιστον τας εκάστοτε αποδοχάς των ομοιοβάθμων δημοσίων εκπαιδευτικών, μετά των πάσης φύσεως επιδομάτων περιλαμβανομένου και του προσωρινού επιδόματος του άρθρου 6 παρ. 2 του Ν. 754/1978»
Οι αποδοχές των εκπαιδευτικών που εργάζονται σε φροντιστήρια καθορίζονταν πάντοτε με συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή διαιτητικές αποφάσεις. Αναφέρουμε ενδεικτικά: 1) Η 174/1982 απόφαση του ΔΔΔΔ Αθηνών, που κηρύχθηκε εκτελεστή με την 21174/1982 Α.Υ Εργασίας (ΦΕΚΒ/1051/22.12.1982) και υποχρεωτική με τη Μ.15490/1983 Α.Υ. Εργασίας (ΦΕΚ Β?487/23.8.1983), 2) Η 13/1987 απόφαση του ΔΔΔΔ Αθηνών, που κηρύχθηκε εκτελεστή με την 11843/1987 Α.Υ. Εργασίας (ΦΕΚ Β/146/24.3.1987), 3) Η 16/1988 απόφαση του ΔΔΔΔ Αθηνών, που κηρύχθηκε εκτελεστή με την 13544/1988 Α. Γεν. Γραμ. Υπ. Εργασίας (ΦΕΚ Β/270/6.5.1988), 4) Η 11/1989 απόφαση του ΔΔΔΔ Αθηνών (πράξη καταθ. στο Υπ.Εργασίας. 13071/6.4.1989, πράξη καταθ. στο Ειρηνοδικείο Αθηνών 66/5.5.1989), 5) 71/1990 απόφαση του ΠΔΔΔ Αθηνών, που κηρύχθηκε υποχρεωτική με την 15676/1991 Α.Υ. Εργασίας (ΦΕΚ Β/869/24.10.1991) και άλλες επόμενες, με τελευταία τη ΔΑ 42/2010 «για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εκπαιδευτικών που απασχολούνται στα ιδιωτικά φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης όλης της χώρας» που κηρύχθηκε υποχρεωτική με την ΥΑ 1418/121/25.12.2011 (ΦΕΚ Β 276/20.2.2011) ή τη Σ.Σ.Ε. (30.7.2015) «για τους όρους αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στα κέντρα ξένων γλωσσών του Ν. Αττικής».
Από όλες αυτές τις διατάξεις (όπως έχει κρίνει ad hoc και ο Άρειος Πάγος με την υπ’αριθμ. 1032/1999 απόφασή του) συνάγεται ότι οι καθηγητές που εργάζονται σε φροντιστήρια δεν εξισώνονται μισθολογικά με τους λειτουργούς των δημοσίων εκπαιδευτηρίων, όπως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, αλλά υπόκεινται σε ιδιαίτερο μισθολογικό καθεστώς διαμορφωμένο από τις ισχύουσες γι’ αυτούς Σ.Σ.Ε ή Δ.Α. Είναι νομικά ανέφικτη η κρατική παρέμβαση στον καθορισμό μισθών στον ιδιωτικό τομέα (πλην του κατώτατου μισθού), αφού όποτε ίσχυσε στο παρελθόν, προϋπέθετε την ανυπαρξία αντισυμβαλλόμενων μερών προς σύναψη Σ.Σ.Ε. ή Δ.Α., τις οποίες ανέκαθεν ο νόμος θεωρούσε ότι έχουν τον πρωταρχικό ρόλο στον καθορισμό αυτόν (βλ. Α.Ν. 435/1968)”.
Καταληκτικές παρατηρήσεις
Εκλαϊκεύοντας όσα αναφέρει η νομική μας υπηρεσία, αναφέρουμε συνοπτικά:
- Ο Αναγκαστικός Νόμος 2545/1940 πρώτον δεν εξομοιώνει μισθολογικά δημόσιους και ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, αλλά τους θέτει σε παρόμοια βαθμολογική κατάταξη. Άλλωστε, αν ήδη υπήρχε μισθολογική εξομοίωση με τον Α.Ν. 2545/1940, γιατί να ξαναθεσπιστεί το 1958; Δεύτερον, ακόμη κι αν υποθετικά υπήρχε εξομοίωση των εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία και σε φροντιστήρια, η διάταξη αυτή έχει καταργηθεί εδώ και 64 χρόνια με την πλήρη μισθολογική και βαθμολογική διασύνδεση δημόσιων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών που επέφερε το ΝΔ 3855/1958 βάσει του άρθρου 16 του Συντάγματος του 1952.
- Ο καθορισμός των αποδοχών των εκπαιδευτικών σε Φροντιστήρια και Κ.Ξ.Γ. γινόταν πάντοτε με ΣΣΕ (συλλογικές συμβάσεις) και Δ.Α. (διαιτητικές αποφάσεις). Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι που διαχρονικά αγωνίζονταν μέσα από τις τάξεις της ΟΙΕΛΕ και των πρωτοβάθμιων σωματείων, πάλευαν για συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις. Το συνταγματικό και νομοθετικό τοπίο στη χώρα, άλλωστε, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό του 1940, καθώς έχει μεσολαβήσει (μεταξύ άλλων) το άρθρο 23 του Συντάγματος του 1975 περί ελευθερίας του συνδικαλισμού και ο Ν. 1876/1990.
- Νόμος για την μισθολογική και βαθμολογική εξομοίωση εκπαιδευτικών σε ιδιωτικά σχολεία που έχουν διοριστήριο του Υπουργείου Παιδείας με εκπαιδευτικούς σε αμιγείς ιδιωτικές μονάδες που δεν εκδίδουν τίτλους σπουδών της τυπικής εκπαίδευσης δεν μπορεί να υπάρξει. Η περίπτωση του Ν. 4415/2016 που κατόρθωσε να αλλάξει τον υπολογισμό του ωρομισθίου με βάση τις 21 ώρες κι όχι τις 40 και διπλασίασε τις αποδοχές από το μνημονιακό γκρεμό έδειξε και τα όρια της κρατικής παρέμβασης, ώστε αυτή να μην κριθεί αντισυνταγματική.
Και τέλος, για να μην υπάρχουν νέες παρερμηνείες και αμφισβητήσεις. Μπορεί να υπάρξουν για τους εκπαιδευτικούς σε Φροντιστήρια και σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών ίσες ή και καλύτερες αποδοχές από τους συναδέλφους τους στα ιδιωτικά σχολεία. Μόνο μέσω ΣΣΕ και Δ.Α. Υπήρξαν συμφωνίες που επέφεραν μισθούς κοντά (976 ευρώ με Δ.Α. του 2009) ή και πάνω από το σημερινό μισθό του εκπαιδευτικού στο ιδιωτικό σχολείο (1175 η τοπική ΣΣΕ του 2008 στο Νομό Αττικής). Δεν λέει κανείς ότι είναι εύκολο. Θέλει οργάνωση, συμμετοχή σε σωματεία, πάλη, καλή στρατηγική και τακτική, ενότητα στον κλάδο.
Δεν θα γίνει όμως με νόμο. Όποτε το κράτος εμπλέκεται στη διαμόρφωση νόμου για τον ιδιωτικό τομέα, είναι πάντοτε για να επιφέρει πλήγμα στους εργαζόμενους. Αυτό, άλλωστε συνέβη με το πλέγμα νόμων που ψηφίστηκαν την περίοδο 2010 – 2012 (Ν. 3899/2010, 4024/2011, 4046/2012, 4093/2012). Στις περιπτώσεις αυτές «το κράτος παρενέβη ανεπίτρεπτα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, περιορίζοντας ουσιωδώς την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της συνδικαλιστικής ελευθερίας και συνακόλουθα καταργώντας επί της ουσίας τη συλλογική αυτονομία. Κορυφαία εκδήλωση παρεμβατισμού στη συλλογική αυτονομία αποτέλεσε η θέσπιση με νόμο των κατωτάτων ορίων μισθών και ημερομισθίων και όχι μέσω της συλλογικής διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων. Βαρύτατες συνέπειες για τους μισθούς και τα κεκτημένα εργασιακά δικαίωματα είχε η θέσπιση διατάξεων που κατήργησαν ουσιώδεις διατάξεις του Ν. 1876/1990, με κυριότερες την κατάργηση της υποχρεωτικότητας των Σ.Σ.Ε., την κατάργηση της μετενέργειας, η οποία οδήγησε στην κατάργηση των περισσοτέρων επιδομάτων, μεταξύ των οποίων και το επίδομα γάμου, που αφορούσε σε όλους τους εργαζόμενους, την αναστολή επ’ αόριστον («πάγωμα») ωριμάνσεων των αποδοχών, αφού η αναστολή αυτή ισχύει μέχρι ο δείκτης ανεργασίας να φθάσει στο 10%, την παροχή δυνατότητας σε ενώσεις προσώπων που συστήνονται κατ’ απόκλιση των διατάξεων του Ν. 1264/1982 να συνάπτουν επιχειρησιακές Σ.Σ.Ε. με ρυθμίσεις δυσμενέστερες από τις εφαρμοστέες κλαδικές ή ομοιοεπαγγελματικές Σ.Σ.Ε.» (ΚΕΠΕΑ ΓΣΕΕ)
Καλούμε για μια ακόμη φορά τους συναδέλφους να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, όταν διαβάζουν πληροφορίες στο διαδίκτυο, ειδικά σε ιστότοπους και ομάδες που τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, χωρίς γνώση, χωρίς συναίσθηση της ευθύνης. Μπορούν να αναζητήσουν έγκυρες νομικές πληροφορίες σε συνδικαλιστικές οργανώσεις με εμπειρία και σε νομικούς που γνωρίζουν το εργατικό δίκαιο. Καλούμε, τέλος, και εν όψει της μεγάλης απεργίας της 9ης Νοεμβρίου, τους συναδέλφους να μην ακούνε τις σειρήνες όσων θέλουν να διασπάσουν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, όσων επιδιώκουν την κατάργηση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησής τους. Από τέτοιες ομάδες άσχετων και επικίνδυνων, μόνο ένας κερδίζει. Ο νοών νοείτω.
